Gezellig

Mijn collega A. komt zondag samen met haar kinderen op bezoek.
Vorig jaar hebben we in het voorjaar samen gevaren en dat was nu weer de bedoeling. Na een aantal koude, regenachtige dagen is het zondag droog. De kano ligt al een paar weken in het water te wachten op beter weer. Er zit een flinke bodem regenwater in waarin allerlei rommel drijft. Voordat mijn bezoek komt, hoos ik hem leeg. In de voorste punt zit een halfdode kikker, die ik met een plens water uit z’n schuilhoek drijf en veilig op een plompenblad zet.
Om twee uur is de kano schoon en vijf minuten later wordt er aangebeld. A. heeft een fles wijn voor me meegenomen en samen met de kinderen feestelijke cakejes gebakken. Verlegen komen ze binnen, een jaar is lang als je nog maar vijf of drie bent.
Na de koffie/sap met cake gaan we naar de boot. De stapstenen in de tuin zijn spannend, het smalle trappetje naar het waterterras ook en de wiebelende boot is nog spannender. We varen om het ganzeneiland heen en tot de doodlopende sloot. Onder ieder bruggetje horen we de echo en overal zijn meerkoetennesten. Soms zijn er al jonkies met rode koppies. Een fuut zwemt voor de boot uit, duikt steeds onder en komt op onverwachte plekken weer boven. Eenden schelden ons snaterend uit. We maken een mooie bocht en varen tussen de pijlers van een hoge brug door terug naar huis.
Als we weer op de wal staan, rent kleine B. meteen naar binnen, om met de grote auto te gaan spelen waar hij waarschijnlijk de hele tijd aan gedacht heeft.
We blijven een tijdje praten en halen dan de mooiste prentenboeken uit de boekenkast. A. gaat voorlezen op de bank. Ik zet in de keuken van alles klaar en vijfjarige Z. komt helpen koken. Melk in het pannenkoekenbeslag gieten en een banaan in plakjes snijden.
Het eten is gezellig. Alleenstaande moeder A. geniet van een tafel vol mensen. Zien eten doet eten en zelfs de gestoomde dim sum hapjes worden door iedereen keurig geproefd.
Na het eten gaat H. zitten zappen op de bank. “Even cricket kijken!”, roept hij en al gauw zitten er twee kinderen naast hem die benieuwd zijn hoe cricket er uit ziet. Er komen allerlei sporten voorbij, maar het beloofde cricket komt niet. Wel zijn er ineens autoraces in beeld. “Auto’s!” roept B. enthousiast. Op het puntje van de bank zit hij fanatiek naar het racen te kijken. Eén van de auto’s vliegt uit de bocht en met z’n drieën zijn ze aan het scherm gekluisterd. Dan roept H. weer “Nu gaan we cricket kijken!” maar in plaats van cricket is er surfen. Ze moeten er alle drie om lachen. Dat herhaalt zich tot vier keer toe. Het is een gezellige boel op de bank voor de televisie, tot moeder A. ineens ontdekt dat het al bijna acht uur is!
“We gaan naar huis”, kondigt ze resoluut aan, maar B. wil blijven. Auto’s kijken. Als H. de televisie uit zet, laat hij zich mokkend van de bank glijden. Mama laat de kinderen netjes een hand geven. “Tot de volgende keer”.
We vonden het een gezellige dag. Wat ons betreft mag de volgende keer best wat eerder zijn dan over een jaar.