Op bezoek

Op zaterdag gaan we met z’n vieren naar Alkmaar. We zetten gastzoon M. op het station af, waar hij met een vriendin heeft afgesproken. Zoon J. gaat mee naar opa, die hier in een verzorgingshuis woont.
M’n schoonvader is niet zo helder. We gaan met hem naar een rustige zithoek, maar hij zwalkt achter zijn rollator. “Pas op hier”, waarschuwt een verzorgster, “hij ramt tegenwoordig deze deur.” We sturen hem een beetje bij.
H. bladert in een fotoboek en wijst zijn vader foto’s aan. Soms is er herkenning, dan zakt z’n hoofd weer even voorover en valt hij in slaap. Komt het van de antibioticakuur die hij gehad heeft? Of vaagt hij gewoon langzaam weg? Hij articuleert moeizaam en als H. hem iets vraagt, moet hij zo lang over het antwoord denken dat hij intussen weer wegzakt.
J. heeft een eigen boek meegenomen en zit daarmee aan een hoekje van de tafel. Hij zegt niet veel, maar we vinden het toch fijn dat hij er bij is. Hoe vaak zal hij z’n opa nog zien?
Er wordt een kom pap gebracht. Mijn schoonvader slikt de laatste weken moeilijk, en pap lukt beter dan brood. “Zal ik je helpen pa?” H. voert zijn vader aandachtig, tot die zegt: “Eet jij de rest maar op hoor”.
Na alle hazenslaapjes is het tijd voor een echte middagdut. We lopen terug naar de huiskamer en deze keer gaat de rollator nergens tegen aan. Helder kijkt pa ons aan als we afscheid nemen. “De groeten aan je vader”, zegt hij tegen me en dan pas weet ik dat hij goed in de gaten heeft wie er bij hem op bezoek was. Alleen gaan we deze keer niet door naar mijn vader, maar naar vrienden in IJmuiden.
M. gaat mee, we pikken hem weer op bij het station.
Het zijn goede vrienden die we veel te weinig zien. Aan de keukentafel praten we vrolijk bij terwijl de jongens met een zoon des huizes in een computerkamer verdwijnen. Intussen wordt er een stevige linzensoep gebrouwen waarmee we het bezoek afronden.
Na een hartelijk afscheid gaan we terug naar huis. We zijn tevreden over beide dagdelen. Zo verschillend, maar samen waren ze de twee uur rijden meer dan waard.