Scanplekken en betaalpalen

“Zijn jullie al bij de nieuwe Albert Heijn geweest?” vraagt de vriendin waar we vrijdagavond een wijntje drinken. Het AH filiaal in ons dorp is deze week feestelijk heropend na een verbouwing. De meest opvallende vernieuwing is, dat er naast de gewone kassa’s nu de mogelijkheid is om je boodschappen zelf te scannen en dan af te rekenen.
“Ze hebben me alles uitgelegd”, lacht de vriendin vrolijk. “Over de scanplekken en de betaalpalen”. Het klinkt dubieus en er worden meteen associaties gemaakt met andere plekken en palen, waar we ons samen vrolijk over maken.
Zaterdagmorgen gaan we zelf naar de nieuwe winkel voor de wekelijkse boodschappen. Het is druk. Ik pak één van de drie gloednieuwe boodschappenkarren die er nog staan en we lopen naar binnen. Aan de ingang staat een flinke delegatie jonge werknemers om alles uit te leggen wat het winkelende publiek over de nieuwe snufjes wil weten.
Wij slaan de nieuwe scan-apparaten even over en gaan gewoon de winkel door. Veel producten zijn verhuisd, maar de groente- en fruitafdeling is nog steeds het startpunt. De weegschalen zijn veranderd, want wie zelf zijn boodschappen gaat scannen, moet goed registreren wat er in het karretje gaat. Ik kijk het kunstje af en biep dan feilloos mijn zak jonagold appels. De man na mij loopt vast en ik wijs dat hij eerst het aantal moet aangeven en dan om welk product het gaat. Even later krijg ik zelf een foutmelding en staat er meteen iemand klaar om uit te leggen wat ik anders moet doen. Het is gezellig bij de weegschaal met al die mensen die samen uitvinden hoe het nieuwe systeem werkt.
Ook verderop in de winkel heerst saamhorigheid. Er wordt samen gezocht naar spullen die verplaatst zijn en mensen die zich aan de nieuwe scan-apparaatjes wagen delen hun ervaringen.
Mijn H. gedijt in dit soort situaties. In gesprek met een vage bekende over de bijzondere sfeer roept hij naar een voorbijgangster: “Kijk, zo kom ik vandaag bij de Albert Heijn gewoon deze mevrouw tegen die ik helemaal niet ken. Dat is toch leuk!” Lachend antwoordt de mevrouw dat dat maar weer mooi meegenomen is. Bij de kassa komen we haar weer tegen en nu begroeten we elkaar als oude bekenden.
Bij de scanplekken en de betaalpalen staan wel vijf meisjes in AH uniform. Ze hebben niet veel te doen. De meeste mensen gaan toch liever langs een kassa dan langs een betaalpaal. Want zo’n verandering mag dan tijdelijk wel een heel leuk sfeertje opleveren, op den duur wordt het er niet gezelliger op als je je boodschappen bij een paal afrekent in plaats van bij een caissière.