Xanten

Onze laatste vakantiedag gaan we naar Duitsland, naar het Archeologisch Park Xanten. Om een uur of tien vertrekken we; een donkergrijze lucht tegemoet. Onderweg begint het te regenen, maar we hebben paraplu’s meegenomen en zijn niet bang.
Het is rustig bij de parkeerplaats. We zijn de enigen die kaartjes kopen. Terwijl we door de Havenpoort lopen, vallen de laatste druppels regen en wordt het lichter. We kijken op een plattegrond hoe het park in elkaar zit en besluiten eerst naar de herberg te gaan; nagebouwd op de fundamenten van een oud, Romeins gebouw en ook zo ingericht. Kamers zoals 2000 jaar geleden om van achter een touwtje te bekijken, maar ook een restaurantgedeelte waar we koffie kunnen drinken. Terwijl we dat doen, wordt het drukker om ons heen.
We wandelen door het park, waar op allerlei manieren archeologische vondsten worden gepresenteerd. De plattegrond van het oude Xanten herleeft met rijen bomen op de plaats waar vroeger pilaren langs lange, overdekte stoepen stonden; met heggetjes die aangeven waar de muren van een rij huizen waren – je kunt er tussendoor de kamers en gangen in lopen - ; met een deels herbouwde tempel op oorspronkelijke fundamenten. Ook van een groot amfitheater is een deel opnieuw opgebouwd. Het leuke is, dat in de arena, waar vroeger gladiatoren vochten, een podium is opgesteld dat in gebruik is. Nu wordt er geoefend voor de opera Aïda, die vanavond zal worden opgevoerd.
Achter een kleine museumwinkel zijn zaaltjes waar je Romeinse spellen kunt bekijken en spelen. We proberen zo veel mogelijk punten bij elkaar te werpen met houten schijfjes op een driehoekig veld en in het volgende zaaltje werpen we van achter een streep blokjes in, maar vooral naast, een amfora. “Erwachsenen spielen nicht”, lezen we iets verderop in een verklarende tekst. Dat was een stelregel bij de Romeinen; wie volwassen werd, “liet zijn noten achter”; met (wal)noten werden namelijk allerlei spelletjes gedaan. Maar er staat ook bij dat veel volwassenen die stelregel aan hun laars lapten.
Weer buiten bekijken we de resten van het waterleidingsysteem. We verbazen ons er over dat ze 2000 jaar geleden al zo’n systeem hadden. Maar dat is nog niets vergeleken bij de inventieve waterhuishouding in de thermen; het badhuis dus. We kijken er rond nadat we vijf verdiepingen museum bekeken hebben. Over de resten van het grote badhuis heen is een glazen gebouw gezet in Romeinse stijl. Daar binnen kun je over metalen bruggen boven de overgebleven fundamenten lopen. In de verschillende ruimtes is net genoeg opnieuw opgebouwd om een indruk te krijgen van hoe het was. Tegelvloeren met daaronder open ruimtes waar hete stoom door geleid werd: vloerverwarming. Grote ovens waar gestookt werd. Kleedkamers, koudwaterbaden, lauw waterbaden, warmwaterbaden, zweetruimtes. We zijn onder de indruk.
Terwijl we door het glazen gebouw rondlopen barst een stevige regenbui los. We horen het water op het dak kletteren en door allerlei goten weg gorgelen. Heel illustratief in deze omgeving.
Als we wat later teruglopen naar de parkeerplaats, is het weer droog. Er schijnt zelfs een waterig zonnetje. Niet gek, deze vakantiedag in Xanten.