zondag 17 november 2013

Instappers

’s Morgens een nieuwe heup, in de namiddag de eerste loop-oefening. Zo zal het gaan volgens de informatie-klapper van het ziekenhuis. En op de tweede dag na de operatie, als ik de trap op en af kan, mag ik weer naar huis. Dat is lekker snel.
De klapper geeft als instructie mee dat het raadzaam is om stevige schoenen mee te nemen. Liefst instappers, want ik zal niet kunnen en mogen bukken om veters of ritsen vast te maken.

Als er één soort schoeisel is, waar ik een hekel aan heb, zijn het instappers. Maar omdat ik straks toch echt zelf m’n schoenen aan wil kunnen trekken, ga ik wel op zoek.
In de schoenenwinkel bekijk ik somber het rekje met instappers. De één nog vreselijker dan de andere. De meeste met van die opstaande randjes om de neus en sommige, ieiek, met zo’n bengelend muntje voorop. Het enige paar dat ik min of meer aanvaardbaar vind, heeft een prijskaartje van 95 euro.
Ik kijk rond of er nog andere mogelijkheden zijn. Korte laarsjes misschien, die wijd genoeg zijn om zo in te stappen? Terwijl ik alle laarzen inspecteer op bruikbaarheid, komt een verkoopster vragen of ik het kan vinden. Ik leg haar mijn probleem voor en samen constateren we dat geen van de laarzen geschikt is om zonder bukken in te stappen. Onverrichter zake ga ik naar huis.

Waarom koop je geen sloffen? Vraagt mijn dochter een dag later. Ze wijst een paar half-hoge zachte ‘laarsjes’ aan bij Hunkemöller. Ik vind ze best leuk en ga ze passen. Maar helaas, als het kartonnen zooltje-voor-de-show er uit is, zijn deze alles behalve stevig.
Een uur later vind ik uiteindelijk voor een habbekrats een paar doodsaaie, grijze pantoffels. Ze zijn stevig, ze zijn warm, je kunt er zo instappen, maar mooi….. ach, je kunt niet alles hebben. “Nooit gedacht dat ik nog eens zulke pantoffels zou kopen”, zeg ik tegen E. als ik ze meeneem naar de kassa.

Thuis haal ik die saaie, grijze dingen uit hun doos en bedenk dat er misschien toch nog wel iets van te maken is…



Zo zijn ze wel grappig toch? Je moet zo’n ziekenhuis bezoek ook niet somberder maken dan nodig is.
  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Vogels voederen

Ik zit aan de keukentafel noten te kraken en ik denk aan de vogels. De kraaien en kauwtjes die net als ik in de herfst bij de plaatselijke n...