vrijdag 25 juli 2014

Leuven

We hebben het gehaald: Leuven.
In vier dagen zijn we van Nijmegen naar Leuven gefietst langs zelf uitgezette knooppuntenroutes. Eerst naar Arcen, toen naar Thorn en daarna België in, naar Hasselt en Leuven. De laatste dag was spannend, want halverwege begon mijn achterband een steeds grotere bobbel te vertonen, terwijl in de buitenband ook een scheur groeide. Hoewel België echt een fietsland is, kwamen we in geen van de dorpen waar we door reden een fietsenmaker tegen. Maar de band hield het en ik ook, hoewel ik het klimmen en dalen best zwaar vond.
Na een paar uurtjes rusten en een maaltijdsalade op een terras, wandelen we 's avonds door de stad.
Op één van de vele pleinen staat een opvallend kusntwerk: een enorme naald, waaraan, hoog in de lucht, een insect geprikt is. Ik wil er een foto van maken en loop een rondje om de naald om naar de beste hoek te zoeken. Terwijl ik afdruk, komt er een oude man naar ons toe lopen. Weten wij wel wat dit kunstwerk voorstelt? "Jawel, een insect dat op een hele grote naald is geprikt." "Maar", gaat hij verder, "wat zou daar dan de betekenis van zijn?" Dat weten we niet.

De man vertelt ons dat de kunstenaar deze tor hier heeft afgebeeld omdat dat het eerste levende wezen is dat ooit op aarde gevonden is. En die kunstenaar is niet zomaar iemand...
H. staat peinzend naar de groene tor hoog boven ons te kijken. "het doet me denken aan iets dat ik in Brussel gezien heb. Een grote wereldbol waarvan de hele oppervlakte bedekt was met van die groene torren. Zou dat dezelfde kunstenaar geweest kunnen zijn... hoe heette die ook alweer?"
De oude man kijkt speurend naar de stenen cirkel op het plein om de naald heen. "Zijn naam moet hier ergens staan. Hij heet Jan Fabre."
"Ja!" roept H. enthousiast. "Jan Fabre, dat was het. Het is dezelfde! Een wereldbol vol torren. Nou snap ik ook waarom hij dát deed!"
"Het is zo jammer dat mensen het niet weten." vertelt de oude man. "Ik zie ze omhoog kijken naar die tor op de naald en ze begrijpen het niet. Daar zou toch een bordje met uitleg bij moeten."
"Maar wíj weten het nu wél" zeg ik. Hij lacht en speurt de grond weer af om ons de naam te laten zien. We speuren met hem mee en na een paar minuten zie ik het staan: "Jan Fabre".
"Zie je wel: Jan Fabre!" Hij slaat blij op mijn schouder. "Dat is niet zomaar iemand!" Nog een keer vertelt hij dat het zo jammer is dat mensen het niet begrijpen. De tor is gekozen omdat hij het eerste levende wezen op aarde was. "Hoe moet ik het verder uitleggen? Ik ben geen filosoof..."
"Ik wel", zegt H. vrolijk. Dan bedanken we de man voor zijn uitleg en geven we hem een hand. We willen verder om een biertje te gaan drinken. Want behalve een kunstwerk van Jan Fabre heeft Leuven ook de langste openluchtbar van Europa, op het Oude Plein. En het is echt zo'n warme zomeravond om die te gaan bezoeken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Een nieuwe traditie

Vrijdagmorgen heb ik afgesproken met K. Ze komt op de koffie met. En ‘met’ is geen koek of taart, maar leesvoer. Allebei houden we van tekst...