Fietsvakantie

Het regent. Het ruist op het blauwe zeil dat boven het terras is gespannen. Tegen de zon, maar je kunt er ook lekker onder zitten als er na een paar hete dagen eindelijk een frisse bui valt.

Morgen gaan we op fietsvakantie, maar ik maak me weinig zorgen over het weer. Als het regent, trekken we gewoon een regenjas of –pak aan. De vooruitzichten zijn niet slecht.

Nog nooit  hebben we ons zo slordig en op het laatste nippertje op een vakantie voorbereid. Niet dat we gewoonlijk al in het najaar onze volgende zomervakantie boeken; we zijn meestal wel vrij laat. Maar dit jaar spant de kroon. Misschien omdat we het allebei zo druk hadden vóór de vakantie? Misschien omdat we vorig jaar al helemaal klaar waren met voorbereiden, waarna ik van m’n fiets dook en die hele vakantie niet door ging? Misschien gewoon omdat we er te lui voor waren.  

Pas dit weekend hebben we echt besloten wat we gaan doen. Een weekje fietsen met als eindbestemming Leuven. Waarom Leuven? Dat is vrij willekeurig. We kunnen er in vier dagen van 60 kilometer naar toe fietsen en gaan dan een dagje rondkijken of het een leuke stad is. Terug nemen we de trein.

Zaterdag bedachten we dat we nieuwe fietstassen nodig hadden en die hebben we toen gekocht. Zaterdagavond gingen we kijken of we onderweg op de goede plekken in een B&B terecht konden en vandaag beginnen we kalmpjes in te pakken.

“Weet je dat er een rare bobbel in je fietsband zit?” vraagt H. Hij heeft in de schuur even de fietsen gecontroleerd. Ik wist het niet. Samen bekijken we de bobbel en constateren dat ik er al zo veel kilometers mee gereden heb dat het nu ook wel geen kwaad zal kunnen.

Een frisse wind waait langs mijn benen nu we de voor- en de achterdeur tegen elkaar hebben open gezet. In de verte dondert het. Ik krijg steeds meer zin om morgen op vakantie te gaan. Je  hele hebben en houden voor een week lang in een paar fietstassen en je kunt gaan waar  je wilt (behalve dat het handig zou zijn om tegen de avond aan te komen bij de B&B waar we geboekt hebben). 

Zondag moeten we terug zijn. Dan gaan we naar Schiphol om E. te halen. Na een half jaar zal ik m’n kind terug zien. Bruingebrand en vol verhalen. Ook daar verheug ik me op, maar eerst die week fietsen. Nog even de nieuwe tassen inpakken en dan zijn we d’r helemaal klaar voor.