zaterdag 26 juli 2014

Bezoek aan de Universiteitsbibliotheek in Leuven

Als ze het in België over “De Oorlog” hebben, bedoelen ze niet de Tweede, maar de Eerste Wereldoorlog. Nu het 2014 is, leeft die oorlog hier in Leuven meer dan ooit. Grote spandoeken met poppies oftewel klaprozen en de tekst “We remember” zijn genoeg om te weten wat de mensen hier herdenken. Wat ik niet wist, was dat Leuven in deze oorlog zo zwaar getroffen is.
Grote delen van de binnenstad zijn door de Duitsers in de as gelegd. Op veel openbare plaatsen in de stad hangen grote foto’s waarop de verwoesting te zien is. Kapotte en zwartgeblakerde gebouwen. Op de foto’s zijn ook vaak mensen te zien die onaangedaan langs de ravage lopen of er vlakbij staan. Alles went blijkbaar. Een symbolische gebeurtenis die met afschuw herdacht wordt, was het afbranden van de Universiteitsbibliotheek.
Wij bezoeken de heropgebouwde bibliotheek, waar, behalve de prachtige leeszaal, een tentoonstelling over de brand te zien is. Schilderijen en teksten, die samen een aantal verhalen vertellen van mensen, heel verschillende mensen, en wat de oorlog met hen deed.

Maurice, een soldaat die bij een granaatinslag zijn halve gezicht kwijtraakte. Na weken versuft in bed op de ziekenzaal, keek hij op een dag uit het raam om te zien hoe de bibliotheek in brand stond. Toen zag hij ook voor het eerst zijn eigen gezicht in het raam weerspiegeld.
Maurice kreeg een nieuw gezicht; een masker. Anderen waren nog slechter af. Bij een soldaat die al na een paar weken oorlog sneuvelde, werden zwart geblakerde bladzijden van boeken tussen zijn spullen gevonden. Hij kreeg nooit de kans om ze te lezen.
Vrouwen verloren hun geliefde, de Belgische koning verloor een oorlog.

Stil verlaten we de tentoonstelling en gaan de grote leeszaal in. Na de treurige foto’s van dezelfde bibliotheek als rokende puinhoop zien we nu de herstelde leeszaal. 

Er zitten studenten te werken. Er lopen een paar toeristen langs de lange wanden vol boeken. We blijven er een tijdje om te kijken en te genieten van deze mooie plek. Het is er stil en sereen. De oorlog is geschiedenis van honderd jaar geleden. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Een nieuwe traditie

Vrijdagmorgen heb ik afgesproken met K. Ze komt op de koffie met. En ‘met’ is geen koek of taart, maar leesvoer. Allebei houden we van tekst...