Kamer restylen

Misschien kun je het als goed voornemen voor 2018 rekenen: we zijn bezig met het restylen van de kamer van E. We noemen we het nog steeds haar kamer, maar ze woont er natuurlijk al lang niet meer. Al verblijft ze er regelmatig een of meer nachten als ze een weekend komt.

Een bed, twee kasten, een wastafel en een roeiapparaat dat hier zolang is neergezet. Erg gezellig of mooi is het er niet. De gele gordijntjes zijn smoezelig, de lamp in de vorm van een zon een beetje kinderachtig en van de zalmroze kasten wordt ook niemand meer echt blij. 
Al maanden geleden hebben we verf gekocht om de kasten een nieuw kleurtje te geven, maar die stond nog steeds in de schuur te wachten. Tot we er in de kerstvakantie werk van gingen maken. Ik ging met de verfstaaltjes op pad om gordijnstof te kopen.

Dat ging minder soepel dan ik had gehoopt. Eerst kocht ik een te kleine lap – gegokt in plaats van gemeten, lekker snugger – en toen een stof die de naaimachine in eerste instantie weigerde te verwerken. Na diverse nieuwe naalden, een ander naaivoetje, andere draad, goochelen met de draadspanning en heel veel gemopper, was er één gordijntje klaar. Toen ik het uitprobeerde, hing het als een dweil. Ik gaf het op en we bestelden gordijnen die over een week of wat kant en klaar geleverd worden.

Voor de gewraakte stof heb ik intussen een liefhebber gevonden (ze is gewaarschuwd) en het te kleine stuk gebruikte ik onder andere voor een sprei; een donkerbruine sprei die het bed er een stuk minder bed-achtig uit laat zien. Toen werd het echt leuk. De kussens kregen een huiselijk nieuw jasje. De kasten hebben hun nieuwe kleur en nieuwe grepen en de zon is vervangen door vier draaibare spotjes. De roeimachine is ergens anders ondergebracht en nu moet er nog een bankje komen.

Beneden de huiskamer staat een bank die heel geschikt is, maar dan hebben we daar wel een kale plek. Dus gingen we op zoek naar een leuke, vervangende bank voor beneden. En die vonden we.
Terwijl we in de eerste weken van het jaar stapje voor stapje de kamer van E. mooi maakten, zei ik er niks van tegen haar. Jammer genoeg moeten we op de gordijnen en de bank nog een week of wat wachten, dus het was nog niet helemaal klaar toen ze gisteren voor het weekend thuiskwam...
Hoewel het onze logeerkamer is die we naar eigen smaak kunnen inrichten, hoopte ik toch dat ze het een beetje leuk zou vinden.

We zeiden niets tot ze naar boven ging om zich om te kleden en…. onze kritische dochter kon de veranderingen waarderen.
Gelukkig maar, want voor mijn gevoel blijft het toch altijd een beetje háár kamer.