Enge Buren

“We gaan uit vanavond!” H. komt donderdag uit z’n werk met vrijkaartjes voor De Enge Buren. Ze spelen vanavond in theater Cardo. Ik heb wel eens van ze gehoord, maar weet niet precies wat De Enge Buren doen. Mijn associatie is iets voor kinderen, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik wel eens een liedje van hen ben tegengekomen bij een zoektocht naar muziek voor m’n kindertijdschrift.
Onverwachte uitjes zijn altijd leuk, dus gaan we tegen half acht opgewekt op weg naar het Cardo theater in Groesbeek. Daar is het al aardig vol. We vinden een plekje achterin en wachten nieuwsgierig wat er gaat komen.

Allereerst een parodie op de toppers. Best grappig. De drie mannen hebben een flinke batterij instrumenten op het podium staan, die ze ook allemaal bespelen. Ze hebben voornamelijk bekende nummers met eigen, Nederlandstalige teksten. Vaak met een wel erg vette knipoog en voor wie het nog niet begrepen had, worden de grapjes voor of na het nummer nog even uitgelegd. Na drie of vier nummers waarvan we niet heel enthousiast worden, zingen ze ineens a capella een Bulgaars lied. Joh, ze kunnen echt wel mooi zingen met z’n drieën!

Maar dan volgt weer iets flauws en iets plats en iets kinderachtigs. De Enge Buren praten en zingen de hele tijd in allerlei overdreven dialecten, doen Bert en Ernie na, zingen een stukje fabeltjeskrant, dansen gek op de melodie van YMCA en kunnen het niet laten om – knipoog knipoog – grappen te maken over vrouwen en seks.

Als naast me een vrouw keihard meezingt met het blijkbaar bekende “Pizza Calzone”, begin ik me een beetje ongelukkig te voelen. Het lied zelf is al vrij plat, maar daarna komt nog een soort sketch over een date met een vrouw die naar de plee (hihihi) verdwijnt en zich daar gaat scheren (hahaha), terwijl de zingende ik liever iets harigs heeft dan een kale kikker (whoehoehoeoe, de zaal komt niet meer bij).

Ik verbaas me over de wereld. Terwijl in Berlijn een gedicht op de gevel van een hogeschool weggewit moet worden omdat het teveel herinnert aan “de seksuele intimidatie waar vrouwen dagelijks aan worden blootgesteld”, zit hier een zaal vol mannen én vrouwen hard te klappen voor een lied + sketch waar het seksisme vanaf druipt.

Dit is (een vertaling van) het gewraakte gedicht:

Lanen
lanen en bloemen
bloemen
bloemen en vrouwen
lanen en bloemen en vrouwen
een bewonderaar.


En dan de Enge Buren:

‘k heb zo’n zin in een pizza calzone, want daarvan ga ik dromen
van die prachtige tijd daar in Rome, waar ik jou heb genomen
(…)
als ik terugdenk aan de eerste keer, wil ik jou bestellen
als ik terugdenk aan de eerste keer, ik heb zo’n zin om op te bellen
ik wil weer dat jij op die tafel ligt, oh, ja oh telkens weer.

Toen ik het bericht las over het gedicht dat moet verdwijnen, bedacht ik dat de nieuwe preutsheid toch wel dramatische vormen aanneemt. Een avondje Enge Buren overtuigt me ervan dat dat allemaal heel erg meevalt. Maar gelukkig staan hun teksten nergens op een muur.