Er komt een snotterig geluidje uit de schommelwieg. Twee piepkleine handjes gaan met gespreide vingertjes omhoog. Wordt de baby wakker?
Nee. Ze slaapt door.
Op de ronde tafel staat een flesje voor als ze wil eten. Ik zit op de bank in de warme kamer en voel me een beetje machteloos.
N. belde me op mijn werk. Ze wist het even niet meer. Haar man was voor een afspraak naar het ziekenhuis gegaan en moest onverwacht blijven. Zij is thuis met een koortsige baby en twee schoolkinderen. Zelf nog moe en emotioneel, nog geen twee maanden na de geboorte van haar jongste. Bezorgd om haar man, bezorgd over de baby die ze liever niet mee wil nemen naar buiten, waar het flink koud is. Een auto of rijbewijs heeft ze niet en ook geen fiets. Alles moet lopend en de school is bijna twee kilometer verderop.
Ik ben zo snel mogelijk hierheen gekomen. N. deed open met een vlekkerig gezicht. Haspelde alle Nederlandse woorden door elkaar. Kon ik misschien een tas met spullen naar het ziekenhuis brengen? Maar eerst moest ze nog wat dingen halen in het dorp. En de kinderen ophalen, die na school met een vriendin meekonden. Gehaast zette ze een flesje klaar, liep heen en weer, zei dat ze snel terug zou zijn.
Het enige wat ik nu kan doen, is op de baby passen en wachten tot N. terug is.
Er is weer beweging in de wieg. Weer die handjes in de lucht. Uitrekken. En ja, dan is ze wakker en huilt. Het kleine meisje is verkouden. Als ik haar de fles geef, moet ze steeds stoppen met drinken om naar adem te happen. En te huilen, want zo is drinken natuurlijk helemaal niet fijn.
Na het flesje loop ik een half uurtje met haar rond. Pratend tegen haar, zingend. Ze strekt zich achterover alsof ze buikpijn heeft. Huilt, snottert, kijkt met grote ogen, is weer even stil.
Tenslotte gaat ze rustiger ademen en beginnen haar ogen dicht te vallen. Als N. terugkomt met de twee grotere kinderen, ligt de baby te slapen met een klein glimlachje om haar mond.
Ik laat ze alleen voor mijn volgende taak: een rolkoffertje vol noodzakelijke spullen naar het ziekenhuis brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten