“Ik verontschuldig mij voor het vergeten van belangrijke papieren voor een mogelijk goed doel (…)”
De WhatsApp berichten van N. zijn een soort puzzels. Omdat ik de context, ken, weet ik wat ze bedoelt, maar de vertaal-app die ze gebruikt, levert wonderlijke constructies op.
Ik heb bij N. thuis even op de kinderen gepast zodat ze snel boodschappen kon doen. Als ze terug is, praten we over de zorgen die ze heeft over haar zoontje. Hij praat haast niet op school, zodat de juf niet weet wat hij wel of niet kan. Ik vraag of ze goed met de juf kan praten en of die haar zorgen begrijpt. N. laat me zien wat ze via WhatsApp aan de juf heeft geschreven. Ook hier weer een beetje een cryptische tekst met veel mooie woorden.
Ik vertel haar dat het ingewikkelde zinnen zijn die ze probeert te maken. Als voorbeeld laat ik haar de zin zien waarmee dit stukje begint.
“Ik verontschuldig mij”, zeg ik, “is moeilijke taal. Je kunt eigenlijk ook gewoon “sorry” zeggen.”
Dan legt ze me (met veel woorden en voorbeelden) uit dat het tegen haar gevoel in gaat om alleen maar ‘sorry’ te schrijven. Dat moet niet zo direct, dat moet veel beleefder, met omhaal. Ik zie beelden voor me van Arabische marktkooplui en hun spel van bieden en afdingen, waar het bij hoort dat er wanhopig geroepen wordt dat van zo’n laag bod de hele familie zal creperen van de honger… Om vervolgens tevreden tot een overeenkomst te komen.
Ja, ik snap wat ze bedoelt.
Ik hoop alleen dat de juf van A. de wonderlijke tekst een beetje begrijpt. Of anders zo verstandig is om een keer de tijd te nemen voor een gesprek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten