Lentegevoel

Ik weet het, het is pas februari. Maar dit weekend heb ik toch echt een lentegevoel.
Op zaterdag lokt de tuin. Ik haal voorzichtig allerlei oud blad en nieuw opkomend ongewenst groen weg rond de polletjes bloeiende sneeuwklokjes. Beetje compost er omheen… nu zie je ze veel beter. Ik kijk er door het raam naar als ik weer binnen ben en neurie blij een lenteliedje.

Op zondagmorgen schijnt de zon minstens zo uitbundig en we gaan naar buiten. Vanuit onze eigen voordeur maken we een wandeling van ruim twee uur. De wereld ziet er vrolijk uit als het zo zonnig is en op sommige plaatsen extra vrolijk doordat er nog wat carnaval nazingt. In een tuin die altijd al opvalt doordat ie volgepakt staat met allerlei beeldjes, is het nu helemaal een feestelijke boel. Ik kan het niet laten om er een foto van te maken.

Weer thuis zie ik op mijn i-pad dat er nog meer redenen zijn om vrolijk te worden van dit weer. De zonnepanelen op ons dak brengen deze week dagelijks tussen de 1 en 2 euro op. Dat lijkt misschien niet zo veel, maar stel je voor dat je elke dag 1,50 in een potje doet, dan heb je na een paar maanden al een aardig etentje bij elkaar gespaard. En het is nog niet eens voorjaar; er gaat nog veel meer zon komen!

Behalve de sneeuwklokjes in de tuin, zag ik al knoppen in de narcissen en staat ergens een verdwaalde hyacint op uitkomen. Sommige mensen blijven tot ver in maart hopen dat er genoeg ijs op sloten en plassen groeit om te kunnen schaatsen. Van mij hoeft het niet.
Weg met dat laagje ijs op de vijver ’s morgens. Afgelopen met krabben van de autoruiten. Eerder licht en later donker. Ik kan niet wachten tot het echt lente wordt!