zondag 19 januari 2020

De N70


We lopen de N70.  En we zijn niet de enigen die vandaag op dat idee kwamen. Het is dan ook prima wandelweer. Af en toe laat een vriendelijke zon zich even zien, dan weer is het grijs. Een enkel druppeltje regen doet er weinig aan af. Dat er de afgelopen tijd wel meer regen gevallen is, kun je goed merken aan het pad. Soms moeten we een stuk door de blubber. We proberen die eerst zoveel mogelijk te  ontwijken door langs het randje van het pad te lopen, maar na verloop van tijd word ik steeds minder kieskeurig over waar ik m’n voeten neerzet. 

De N70 is voor Nederlandse begrippen flink heuvelachtig. Het is een mooie wandeling die we al vaak gelopen hebben, maar hij verveelt nooit. De kale, winterse bomen geven veel meer doorkijkjes weg dan wanneer ze in de zomer vol in blad zijn. Soms zie je in de diepte een kerkje liggen, of een dorp. Soms een glooiende vlakte met bijvoorbeeld de prachtige naam “Elyzeese velden”. Regelmatig worden we ingehaald door hardlopers die met hun ijzeren kuiten de hellingen trotseren. Tijdens een steile afdaling komt een jonge gast in een strak pak als een springende hinde uit de struiken om met een flinke vaart langs ons naar beneden te rennen. Ik schiet in de lach, want hij loopt als een tekenfilmpoppetje zonder gewicht. 

Een stukje verderop komt een enthousiaste hond ons tegemoet. Twee kleine jongetjes rennen schreeuwend en lachend achter de hond aan en weer een stukje verderop lopen hun vermoedelijke ouders. Ze zijn vast onderweg naar  het pannenkoekenrestaurant de Duivelsberg. Dat ligt halverwege onze route en we hebben we onszelf hier een kop koffie beloofd. Maar als we zien hoe druk het er is, stellen we die koffie toch maar uit.  Eigenlijk is het lekkerder om gewoon door te lopen als je een beetje het tempo te pakken hebt.

We doen er ongeveer drie uur over. Dat is netjes, want het was best lang geleden dat we zo’n eind gelopen hadden. Als we terug naar huis gereden zijn, genieten we extra van de uitgestelde koffie. We zijn het er over eens dat we die helemaal verdiend hebben. En nu maar zien wie van ons morgen de meeste spierpijn heeft.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Vogels voederen

Ik zit aan de keukentafel noten te kraken en ik denk aan de vogels. De kraaien en kauwtjes die net als ik in de herfst bij de plaatselijke n...