Als H. thuis werkt, doet hij dat op de studeerkamer. Ik doe er ’s morgens m’n tien-minuten-sport-sessies. J. zit er soms ’s nachts te chatten met vrienden in een andere tijdzone. En als op andere plaatsen in het huis iets in de weg ligt, komt dat vaak hier terecht. Kortom, het is er meestal nogal een bende.
Er zijn plaatsen in het huis die netjes elke week schoongemaakt worden. Daar hoort de studeerkamer niet bij. Deze week zag ik in de hoek achter de computer zoveel stof liggen, dat er toch echt een keer actie ondernomen moest worden. Dat voornemen wachtte nog op de uitvoering toen E. vertelde dat ze graag een paar dagen hierheen wilde komen. Ze zit al weken heel veel alleen thuis en houdt zich netjes aan alle corona-richtlijnen, maar nu wil ze toch wel heel graag even wat meer ruimte en een beetje menselijk contact. We denken allemaal dat dat moet kunnen. Alleen heeft ze dan dinsdag wel een ruimte nodig waar ze ongestoord kan bellen en videovergaderen. H. zegt dat dat op de studeerkamer kan, maar E. zegt voorzichtig dat ze het daar eigenlijk een beetje vies vindt.
Het kan makkelijk anders opgelost worden en een dag later blijkt het handiger uit te komen als ze pas aan het eind van de week komt. Maar ze heeft me wel het laatste zetje gegeven om op zaterdagmorgen met de stofzuiger en een emmer sop aan de slag te gaan. Terwijl buiten de zon schijnt, ruim ik op, gooi ik weg, zuig ik stof, zit ik op m’n knieën onder het bureau te poetsen tot die hele rommelkamer schoon, fris en netjes is. Na een paar uur spoel ik een zwart sopje door de wc, zet de stofzuiger terug onder de trap en ga ik met koffie en een koekje buiten in de zon zitten. Project studeerkamer afgerond. Ik denk dat ik m’n volgende online vergadering zelf aan dat schone bureau ga zitten met m’n laptop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten