Geen gezeur, even de schoffel erdoor

Kort geleden is de stoep in onze straat opgeknapt. Al jaren was het trottoir aan onze straatkant een hobbelige, onbegaanbare route. Boomwortels hadden de tegels her en der flink omhoog gewerkt. In juni 2019 werd door de gemeente een plan geopperd om de groenvoorziening in de wijk te veranderen (zie ‘struikelstoep’)

Er was sprake van het weghalen van alle bomen, waar gedoe over kwam. Een paar buurtbewoners met verstand van bomen kwamen met andere opties en uiteindelijk gebeurde er jarenlang niets anders dan dat er geheimzinnige gaten in de stoep verschenen. We kwamen er achter dat die gaten, rondom de bomen, bedoeld waren om de boomwortels te helpen door een keiharde tussenlaag in de grond naar beneden te komen.

Maar nu is de bultige stoep dus netjes gemaakt. De bomen in de straat zijn niet weggehaald, maar kregen meer ruimte; in plaats van een bescheiden vierkant om de boom heen is er nu een vak dat de hele breedte van de stoep beslaat. Het effect is een beetje wonderlijk: je kunt langs deze kant van de straat niet meer een eind over de stoep wandelen, want die wordt telkens onderbroken door een groenvak. De stukken stoep zijn in de praktijk een soort verlengde oprijlanen geworden naar de huizen.

Handig is het niet, maar wel lekker groen. De kleine struiken waarmee de boomspiegels gevuld zijn, slaan goed aan. Het onkruid ertussen ook. In de buurtpreventie app stelde iemand voor dat we met de buurt proberen de vakken een beetje onkruidvrij te houden: ‘wanneer iedereen één vak doet, is het niet zo veel werk.’

De reacties waren divers, maar natuurlijk zat er de voorspelbare opmerking tussen dat dit voorstel niet in de preventie app thuishoorde. Ook deze, die ik nogal flauw vind: ‘Ik denk dat we de gemeente daar genoeg voor betalen.’ En de nog sterkere bijval: ‘Er word zat voor betaald en ze doen nu al geen kut. En dan zouden we ze nog gaan helpen ook.’ Maar er waren ook positieve reacties en al met al bleef de preventie-app nog een hele tijd door pingen met steeds nieuwe berichten.

Ik besloot niet meer naar al die berichtjes te kijken en ging op deze mooie lentedag naar buiten met een schoffel (of eigenlijk een cultivator hark). Een uurtje later lag ‘ons’ vak er keurig bij en had ik een praatje met de buurman gemaakt, die dezelfde dag het vak voor zíjn huis onder handen nam. Ik was heel tevreden over dit afgeronde, duidelijke klusje.  

‘Klagen bij de gemeente is meer werk en heeft minder zin’, had een buurtgenoot ergens in de app opgemerkt, en daar was ik het helemaal mee eens.