‘De wereld komt naar míj toe.’

Mijn neef komt me van het station halen in een glanzend nieuwe, lichtblauwe hybride auto (merknamen ontgaan me altijd). Het is een van zijn weinige uitspattingen, vertelt hij later. Hij leeft vrij sober in een klein huurhuis. Reizen doet hij ook niet veel, al heeft hij antropologie gestudeerd: ‘de wereld komt naar míj toe,’ zegt hij.

Ad heeft een taalschool en heeft een paar kloeke zelfstudieboeken geschreven voor inburgeraars. Op de facebookpagina van Ad Appel Taaltrainingen staan, naast allerlei praktische vragen, veel bedankjes en foto’s van mooie cijferlijsten en van trotse studenten die een inburgeringsdiploma omhoog houden. Zesduizend boeken per jaar worden er besteld. In de wereld van inburgering en (beter) de Nederlandse taal leren is hij een BN-er.

Vanaf een parkeerterrein lopen we langs een slingerend pad naar een prachtig pand, huis Leyduin. Het ziet er geweldig chique uit, maar mijn neef grinnikt dat de ruimtes van zijn taalschool niet zoveel voorstellen. In huis Leyduin kun je coachruimtes, flexplekken en zalen huren en dat is wat Ad en zijn mede-eigenaren doen. Sinds corona zijn de taallessen allemaal online. De ‘school’ is sinds kort hierheen verhuisd en bestaat uit een kleine kantoorruimte, een aantal flexplekken en een grotere ruimte waar je met een groep kun zitten.

Mijn neef stelt me voor aan een paar mensen en dan wordt duidelijk dat het een spannende dag is hier. ‘Om kwart voor twaalf moet ik even een filmpje opnemen,’ vertelt hij. ‘Dat duurt niet zo lang, maar het moet vandaag om twaalf uur online.’ Het wordt de aankondiging dat alle examenopdrachten voor schrijven en spreken vandaag openbaar worden gemaakt, en dat Ad Appel Taaltrainingen ook onmiddellijk met voorbeelden voor alle antwoorden komt.

‘Mag dat?’ vraag ik.
‘Als de vragen openbaar zijn, ja.’
Ad vertelt dat ze hier al heel lang op wachten en zich voorbereiden. Er zullen vast studenten zijn die de mogelijke antwoorden uit hun hoofd gaan leren, denkt hij, al is dat niet de bedoeling. Het zijn voorbeelden. Maar er zijn per vak 350 vragen, dus ook wie domweg de antwoorden uit z’n hoofd leert, steekt er wel iets van op.

Als het filmpje is opgenomen, komt het team naar het terras om te proosten met een glaasje vlierbloesemlimonade. En daarna neemt de directeur vrij om met mij te lunchen en me het landgoed te laten zien. Tijdens de wandeling halen we herinneringen op. Aan onze moeders, die zussen waren en aan logeerpartijen van vroeger.

Na de wandeling krijg ik het nieuwe studieboek ‘Inburgering B1’. Niet omdat ik beter Nederlands moet leren, maar omdat ik het interessant vind. En dan brengt Ad me in zijn flitsende auto terug naar het station. Volgende keer laat ik hem míjn thuiskantoor zien, en de omgeving, per boot.