Zondag staan we op tijd op om naar Amsterdam te rijden. We beginnen met koffie, katten aaien, kletsen, nog even treuzelen en dan constateren dat het al bijna lunchtijd is. Dat is altijd een punt van discussie, want H. eet nooit lunch en ik kan niet zonder. Gelukkig is het vandaag twee tegen één - en als we afspreken om dan eerst langs de megapopulaire desembakker ‘Fort Negen’ te gaan is H. helemaal om, want daar hebben ze errug lekkere verwenbroodjes. Soms luncht hij gewoon wél.
Het is een druilerige dag dus we nemen de tram naar het Grachtenmuseum. Binnen krijgen we een speler met een audiotour. Bezoekers gaan in kleine groepen om het kwartier (of zo) het kleine museum door. In elke kamer van het grachtenhuis kun je de speler activeren en synchroon met het geluid worden afbeeldingen en hologrammen getoond, dingen op een bepaalde manier belicht, of krijg je gewoon informatie te horen over wat er in deze ruimte is.
Het is een helder verhaal over het ontstaan van de grachtengordel. Hoe de stad uit z’n voegen groeide, welke verschillende plannen er werden overwogen en waarom het op déze manier werd aangepakt. Eerst heel succesvol, dan met periodes van verval en tegenwoordig Unesco Werelderfgoed. We zijn onder de indruk van de efficiëntie van de tour en horen allemaal dingen die we eigenlijk niet wisten. Leuk, dit museum!
De tentoonstelling over stadsdieren vinden H. en ik leuk, maar E. haakt na een tijdje af. We blijven dus niet al te lang hangen en gaan de druilregen in naar onze volgende bestemming: de Bijenkorf. Een leuke winkel om rond te struinen en op de afdeling met keukenspullen is H. helemaal in z’n element. Als E. laat vallen dat ze een nieuwe koekenpan nodig heeft, krijgt ze van haar vader spontaan een pan van zijn favoriete merk. Iedereen blij.
Onderweg naar het huis van E. doen we boodschappen om zelf een lekkere maaltijd te koken en daarna vertrekken we. Tevreden over deze dag wensen we E. straks een fijne vakantie. De volgende keer dat we elkaar zien, is het Kerst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten