’s Morgens werken H. en ik met de zaterdagploeg van Vrijwillig Landschapsbeheer. Elk op een andere locatie, maar we zien elkaar weer bij de soep in de kantine. Daar kost het me moeite om H. op tijd mee te krijgen naar onze volgende bestemming: de voedselboomgaard, waar vanmiddag een mispelfeest is.
Je moet een beetje geluk hebben met het organiseren van een mispelfeest, want die dingen zijn pas in november te oogsten, soms zelfs nog later. Deze vergeten vrucht wordt pas rijp als het flink koud is. Maar gelukkig is het droog en de valse, koude wind van vanmorgen is een stuk geluwd.
“Eerst moet de vorst erover”, wordt meestal over mispels beweerd, maar in de Waalgaard was dat niet nodig. Eind oktober begonnen de eerste exemplaren zacht te worden. Nu zit er nog hier en daar eentje aan de boompjes, er zijn er inmiddels heel wat geoogst en verwerkt.
“Zo rot als een mispel”, is een bekend gezegde. Dat klinkt fout, maar in het geval van de mispel is het juist oké. Als ie helemaal bruin en zacht is, kun je hem eten. Het ziet er niet uit, niet voor niets heeft ie de bijnaam ‘dogs ass’, maar het smaakt niet verkeerd. Een lichte appelsmaak met een hint van kaneel.
Buiten staan verschillende tafels waarop de meeste gasten bij aankomst iets lekkers neerzetten. Mispelcake, mispelbrood, mispel-plaattaart, pannenkoekjes, perentaart (we zijn in een voormalige perenboomgaard), mispellikeur en mispelcider. We hebben allemaal ons best gedaan.
Na een welkomstwoord met informatie over onze vergeten vrucht (zo voedzaam, zo gezond, zo lekker en zo hondenkont) begint het grote proeven en recepten uitwisselen. Als iedereen vol zit van al dat gebak, begint het Mispelspel. In teams van twee of drie worden we het bos in gestuurd met een bingokaart. Wie het eerst alles op de kaart heeft verzameld, is de winnaar.
Mijn team is niet erg snel, maar we winnen toch de derde prijs, want in tegenstelling tot een paar haastige-spoed-teams voor ons hebben we alles goed. Hoera!
De eerste prijs, het boek ‘voedselbos’ is voor een vader met drie enthousiaste kinderen. Leuk. En wij gaan, na een gezellige middag, naar huis met een fles perensap. Maar na deze hele dag buiten hebben we eerst heel veel zin in hete koffie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten