Yé

Links op het grote podium zit een groep mensen, de rug naar het publiek. Ze kijken in de richting van een lichtbron, een stem doet in een onverstaanbare taal verslag van wat klinkt als een sportevenement. Rechts op hetzelfde podium maakt een donkere jongen met een petje soepele breakdance-bewegingen. Hij danst een tijdje fanatiek, maar wordt dan moe. Zijn bewegingen worden langzamer, tot hij uiteindelijk op de grond zakt en languit gaat liggen.

De lichtbron achterin dooft, het geluid zakt weg en het groepje mensen links begint luidkeels te protesteren. Ze staan op, sjorren aan de danser tot hij weer rechtop staat en begint te dansen. Het licht wordt feller, de commentaarstem klinkt weer en de groep gaat tevreden zitten – tot de breakdancer weer moe wordt en neerzakt. Dan herhaalt het spel zich.

We zijn bij een circusvoorstelling. Maar de gebruikelijke trapezes, glitterpakjes, clowns en een spreekstalmeester ontbreken. Dit circusgezelschap uit Guinée bestaat uit elf mannen en twee vrouwen. Allemaal jong, donker van huid en gekleed in een simpele spijkerbroek en shirt.
En allemaal lenig, sterk en bruisend van energie.

Hun voorstelling heet Yé, wat water betekent. Plastic flessen met en zonder water zijn de enige attributen. Er wordt om gevochten, er wordt mee gegooid, een groot net met zulke lege flessen dient als vangnet voor omhoog gegooide acrobaten.

Want acrobaten zijn het allemaal. In schijngevechten gooien ze elkaar om of omhoog, verdwijnen ze in de coulissen om dreigend tweehoog terug te komen. Ze vormen op allerlei manieren menselijke piramides, buitelen van links naar rechts over het podium met flikflaks en salto’s. Eén van hen is een slangenmens die zich in de meest onmogelijke bochten wringt.

Een uur lang houden ze de aandacht van het publiek vast, door steeds op andere manieren hun kunsten in een woordloos verhaal te verpakken. Ruzie om een meisje, om de laatste slok water. Pogingen om langs een versperring te komen, Sjorren aan groepsleden die voor dood op de grond liggen en zich slap laten optillen en heen en weer gooien. Het blijft boeien.

Aan het eind van de voorstelling staat de groep in een rij op het podium om de staande ovatie in ontvangst te nemen. En als toegift razen ze nog eens een voor een van links naar rechts over het podium, dansend, rollend, flikflakkend met een energie alsof ze net beginnen.
Circus Baobab. Het was beslist de moeite waard om voor naar Tilburg te rijden.
Echt leuk!