Marokko deel 8: De bus

Voorin de bus wordt Frans gesproken. De eerste dagen sluit het Frans van reisleidster Akke niet helemaal aan op dat van chauffeur Khalid. Er zijn soms misverstanden over wanneer en waar stoppen of hoe de weg loopt. Maar ze gaan elkaar steeds beter begrijpen.
De groep krijgt steeds meer waardering voor de rustige, zekere rijstijl van Khalid en zijn onvermoeibare hulp bij het in- en uitladen van alle bagage.

Op dag 12 van onze reis zitten we weer eens bijna de hele dag in de bus. Vanuit de Dadèsvallei rijden we naar Zagora, met een stop in Ouarzazate, waar Akke onze gewonde reisgenoot gaat bezoeken (zie deel 7). Intussen kunnen wij de Kashba (ommuurde oude binnenstad) bezoeken. Delen ervan zijn gesloten omdat ze na de aardbeving niet veilig zijn om rond te lopen. Een plaatselijke gids vertelt over de geschiedenis van de stad.

Na een snelle lunch rijden we verder, richting Zagora, richting woestijn. Buiten is het 37 graden, in de bus is het niet veel koeler, want de airco hapert regelmatig. Voorin de bus zie ik Akke fronsen en met haar hoofd schuin luisteren naar de motor van de bus. Er rammelt iets. Als de weg weer omhoog gaat, rijden we steeds langzamer, tot we bovenaan helemaal stil staan.
Om ons heen woestijn.
Nergens schaduw.

Het is nog zo’n 30 kilometer naar Zagora, en 30 kilometer is een akelig eind lopen in deze hitte…
Chauffeur Khalid trekt een luik open in de vloer van de bus en terwijl verschillende mensen geïnteresseerd meekijken, buigt hij zich over het motorblok..

Na een tijdje zien we hem iets langs en zwarts naar boven halen. Er is een riem gebroken. Een hele tijd is hij bezig draden en flarden los te trekken. Dan sluit hij het luik en gaat weer achter het stuur zitten. Zou het probleem hiermee verholpen zijn?

Gelukkig, de motor start meteen. Opgelucht geven we Khalid een applaus, terwijl de bus weer voorzichtig in beweging komt. De airco is nu helemaal dood, maar daar klaagt niemand over; we zijn al lang blij dat we weer rijden. Zonder verdere problemen komen we bij het hotel. Een hotel met als welkome bonus een klein, maar koel zwembad.

De volgende dag, terwijl we met een klein groepje in Zagora rondlopen, zien we een bekende bus rijden. Khalid stopt naast ons en met een grote glimlach doet hij de deur open om ons een lift te geven. Mét airco, want die is gerepareerd.