donderdag 13 augustus 2009

Rotterdam


Londen, Parijs, Milaan…
Allemaal leuke steden om te bezoeken. Maar wat dacht je van ons eigen Rotterdam? Daar komen we eigenlijk nooit.
We besluiten een dagje havenstad te doen. De auto parkeren we in Ridderkerk. Daar vandaan kun je de Fast Ferry nemen. Die gaat elk half uur.
De boot oogt van binnen als een dubbel-brede bus en doet z’n naam eer aan; met een flinke vaart schieten we over het water om uit te stappen bij de Erasmusbrug. Daar moeten we wezen.
We beginnen met koffie in het Scheepvaartcafé. De spraakzame bardame vertelt ons over de geschiedenis van het Scheepvaarthuis en Maritime Hotel, waar het café mee verbonden is.
Dan stappen we op de grote Spido-boot voor een informatieve rondvaart door een deel van het havengebied.
Het is inmiddels zachtjes gaan regenen. Een tijdje blijven we hardnekkig op het open bovendek, maar als het harder gaat, kiezen we eieren voor ons geld en vluchten naar binnen. In vier talen wordt uitleg gegeven over de gebouwen en plaatsen die we passeren. Om ons heen worden bladen met koffie, cola en broodjes aangedragen. Na een kwartiertje valt de commentaarstem weg. Op de computerschermen her en der zien we pop-ups verschijnen waarin een zenuwachtige cursor rondzoekt. Het mag niet baten. De stem zwijgt.
We zien door het raam imposante stapels containers, kleine passantenhavens en hoge kranen. Alles een beetje vertroebeld door de regen die gestadig blijft vallen. Pas een half uur later begint de commentaarstem midden in een zin weer te spreken.
Ik word niet echt vrolijk van de troosteloze, natte haventerreinen, de grijze lucht en het excuusloze wegvallen van veel uitleg.
Als we van de boot af stappen, is het bijna droog. Ons volgende doel is de Rotterdam Port Experience. In de entreehal van het gebouw ligt op een verhoogde vloer de grootste stadsplattegrond ter wereld. We lopen op de mega-kaart onze vaarroute na en dan nog verder; tot aan de zee. Een medewerker van het museum vertelt ons over de waterkering en het ingenieuze systeem van sluizen en dijken dat de stad beschermt. De brede Rotterdammer heeft plezier in zijn verhaal en is duidelijk trots op zijn stad.
Dan volgt de experience. Een suggestief hortende en schokkende lift brengt ons naar een virtuele 200ste verdieping, van waar we over de stad mogen uitkijken. Mooi gedaan. Daarna stappen we in een dicht bootje, waarmee we virtueel in de haven storten, met grote snelheid tussen enorme schepen door scheren, tegen van alles aan botsen en door een kraan worden opgehesen. Gehusseld en grinnikend komen we uit het bootje, om nu een zaal door te lopen met serieuze informatie.
We leren van alles over de havenhistorie en over het vervoer van vaste, vloeibare en droge goederen van overal naar overal ter wereld, maar steeds via Rotterdam.
Als we het museum verlaten, worden we joviaal begroet door onze brede waterkering-expert. De regen is opgehouden. Met nieuwe ogen bekijken we de havenstad, waar we nog een tijd rondlopen voor we weer op de waterbus stappen.
Vanaf Ridderkerk is het maar een dik uur rijden naar huis. Je hoeft soms niet ver om een leuke stad te bezoeken.

1 opmerking:

Verdriet

In mijn droom ben ik een weekend met familie op vakantie. Een vaag gezelschap, waarvan ik vooral mijn moeder meemaak. Ik sta samen met een p...