Privacy

Om contact te houden met mijn Belgische gastzoon maakte ik een facebook-account aan. Ik hoef geen 300 vrienden, maar facebook begint onmiddellijk suggesties te doen voor mogelijke contacten. Uit mijn eigen adressenboek klik ik een paar mensen aan, waaronder mijn dochter E. en haar vriend T.
Ze belt me op: ‘Mam… ben je heel erg beledigd als ik daar nog even over wil nadenken?’
Ik ben meer verrast dan beledigd en na een week facebook snap ik haar reserves. Op het prikbord van M. komen gesprekken voorbij met vrienden en vriendinnen die mij niet aangaan. Ik ken ze niet en sla ze over. Maar als ik wil, kan ik alles lezen en bekijken van en over hem, zijn vrienden en hun vrienden.
E. heeft een eigen leven waar ik niet alles van hoef te weten. Dat wíl ik ook helemaal niet.
Ik vraag haar mijn vriendschapsverzoek weg te gooien en T. hoeft ook niet te reageren. No offence.
Een paar weken later. We zoeken de twee op in Den Haag en T. vertelt me hoe een foto van hem op een erg vrolijk feestje via facebook in zijn familie terecht kwam. Het leverde hem problemen op. Sindsdien zijn ze allebei voorzichtig geworden. Niet eenvoudig, want ook anderen kunnen foto’s van jou plaatsen.
Ik verzeker hem dat ik niet beledigd ben dat ze me niet als facebookvriend willen.
Maar nu heb ik wel een dilemma: gisteren kreeg ik op facebook een vriendschapsverzoek van een Chinees meisje. Ze heeft me vorig jaar geholpen met informatie voor een artikeltje dat ik schreef. Een leuk internationaal contact. Alleen… ze is een vriendin van mijn dochter.
Soms maakt het internet de wereld kleiner dan je zou willen.