Bachelor of European Studies

We zijn uitgenodigd voor de diploma uitreiking op The Hague University, oftewel de Haagse Hogeschool. Tachtig jonge mensen staan op het punt hun studie officieel af te ronden en mogen zich vooraan ‘Bachelor of European Studies’ noemen.
Als we het gebouw binnenkomen, zien we E. al staan. Onze volwassen dochter, in een mooie jurk, speciaal voor de gelegenheid gekocht, en op zwarte pumps. Ze stelt ons voor aan vriendinnen. Je ziet aan de jurkjes meteen wie van hen vandaag ook Bachelor worden.
Een beetje zenuwachtig zoemen ze rond. Willen jullie koffie? Dat staat daar. Waar gaan jullie zitten? Ik moet daar vooraan. Kijk, dat is m’n scriptiebegeleider, daar links met dat blauwe overhemd.
Het is een mooie plek, het ronde Atrium van de Hogeschool Groot en licht. De honderden stoelen die er in rijen zijn neergezet, nemen maar een klein deel van de ruimte in beslag.
Om twee uur begint de plechtigheid met een welkomstwoord. Er is een toespraak van de chairman van een stichting en één van een ‘professional adventurer’. Hij heeft het over de Noordpool, ijsberen en idealen om na te streven. Op de voorste rijen wordt gedraaid en zachtjes gefluisterd. Voor de uitreiking is er dan eerst nog een muzikaal intermezzo. Er wordt beleefd geluisterd naar het Trio Klassiek, maar het applaus ademt opluchting.
Eindelijk. Nu gaat het gebeuren.
In alweer een toespraak worden enkele studenten bij naam genoemd vanwege hun bijzondere prestaties. Dan worden de geslaagden één voor één opgeroepen.
Drie traptreden op, een hand, het diploma; samen met de ‘programme manager’ op de foto en dan de treden weer af. We klappen voor elke student en zien de één bescheiden glimlachen en met neergeslagen ogen vlug terug lopen, de ander met een brede lach triomfantelijk het diploma omhoog houden. Voor sommigen zijn de traptreden een uitdaging vanwege de feestelijke hoge hakken. Strapless topjes worden onderweg zenuwachtig omhoog getrokken, korte rokjes naar beneden. Er zijn eenvoudige jurkjes en creaties vol ruches. De jongens, ver in de minderheid, steken allemaal in onberispelijke pakken.
Als onze E. aan de beurt is, klappen we extra hard.
Daar staat ze, met haar zwarte bachelorbaret. Samen met tachtig anderen gaat ze op de foto, allemaal om door een ringetje te halen.
Thuis schopt ze de pumps uit en ruilt het jurkje in voor broek en T-shirt. We nemen haar mee uit eten. Maar eerst lekker even uitwaaien op het Scheveningse strand.