Als redacteur van een gesproken kindertijdschrift leer ik steeds nieuwe dingen. Voor elk thema-onderwerp waar we een nummer over maken, struin ik internet en bibliotheek af naar informatie en ideeën. Bij de zoektocht voor het thema “Vissen” kwam ik Garra Rufa of knabbelvisjes tegen. Kleine visjes die dode huidcellen eten.
Ik had er jaren geleden eens iets over gelezen in verband met huidziekten zoals psoriasis. Lijders hieraan konden zich laten behandelen door in een bad met die visjes te gaan liggen, die dan alle ongerechtigheden weg zouden knabbelen. Je moest er toen nog voor naar Turkije.
Tegenwoordig blijken de Garra Rufa visjes geannexeerd te zijn door de wellness industrie.
Schoonheidssalons in Nederland houden de visjes speciaal om hun cliënten een verwenbehandeling aan te kunnen bieden. Een soort levende scrub. Het is een trend.
Kort nadat ik dat via internet ontdekte, liep ik over de boulevard in Scheveningen. Voor een strandtentje stond een opvallend bord waarop stond dat je er massages kon krijgen en diverse behandelingen, waaronder één met knabbelvisjes. Een kwartier met je voeten tussen de vissen voor 15 euro. Binnen in de tent stond een vierkant open aquarium met helder water, waarin talloze kleine visjes zwommen. Er was weinig animo vanuit het publiek, maar dat lag misschien aan het tijdstip: vroeg in de avond. Iedereen was op weg naar een friettent of restaurant of naar huis.
Weer een paar dagen later kreeg ik van mijn kinderen een verlaat verjaarscadeautje. Een waardebon voor een dagje sauna. “Zo gezond als een vis”, heet het arrangement en één van de extraatjes is: een behandeling door Garra Rufa Visjes.
Ik kijk er naar uit.
vrijdag 29 juli 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Vogels voederen
Ik zit aan de keukentafel noten te kraken en ik denk aan de vogels. De kraaien en kauwtjes die net als ik in de herfst bij de plaatselijke n...
-
Het is ongeveer 10 kilometer fietsen naar Sanguin en voor alle zekerheid doe ik een regenjas aan. Als ik er bijna ben, begint het zachtjes...
-
Er ligt een klein, hemelsblauw eitje in de tuin. Helemaal gaaf ligt het op een onbegroeid stukje grond. Mijn eerste opwelling is, het op e...
-
“Maak er eens een wat mooiere opstelling van”, zegt dirigent W. De alten wat meer naar links ja, en de sopranen een beetje naar voren… Geh...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten