Time out

Woensdag heb ik vrij. Tijd genoeg om een blogje te schrijven.
Maar eerst help ik H. Even met het meten van de beschoeiing langs het waterterras. Hij wil er een vlondertje langs maken voor mijn boot! Het kleine terras ligt vol riet en ander spul dat vorige week uit het water gehaald is.
Dat moet er eerst af en we brengen het meteen naar de afvalverwerking.
Als we terug zijn, nemen we de maten op en berekenen samen hoeveel hout we nodig hebben. “Ga je even mee?” vraagt H, “dan halen we het meteen. Kan ik vanmiddag nog beginnen.”
We rijden naar een houthandel waar we alles vinden wat nodig is. Het past in de auto en met de achterklep half open rijden we heel voorzichtig naar huis.
Uitladen, alles naar achteren sjouwen en dan veeg ik nog even het waterterras schoon. Terwijl ik bezig ben, zie ik dat er veel onkruid langs de randen groeit en dat trek ik meteen maar weg.
Intussen heeft H. z’n waadpak aangetrokken en is in de weer met een grondboor, puntige palen en een klein heiblok. Hij vraagt me om allerlei spullen aan te geven en aan te pakken.
Zo duurt het een tijd voordat mijn eigen klusje klaar is. Dan hoor ik bij de achterdeur mijn dochter roepen of ik mee ga boodschappen doen.
“Over een kwartiertje”, roep ik terug. Het kwartiertje loopt een beetje uit en ik zie ineens dat het al vier uur is. Een uur later zijn we terug. Eindelijk kan ik gaan schrijven.
Maar na een gesprekje met m’n schoonzoon over een computerprogramma dat hij voor me aan het installeren, moet ik pannenkoeken bakken, want dat had ik beloofd.
Kan ik dan na het eten mijn blogje maken? O nee, er is vanavond basketbal! Daar zou ik met H. naar toe... Altijd gezellig, zo’n basketbalwedstrijd. We juichen enthousiast, maar onze club verliest wel.
Om tien uur zijn we thuis en dan trek ik me terug om te bedenken waar ik over ga schrijven. Nog voor ik m’n eerste woord geschreven heb, gaat de deur open en komt mijn zoon me vertellen dat hij z’n boekverslag af heeft. Nou eens niet op het laatste nippertje. Natuurlijk moet ik hem daar even een compliment voor geven.
En dan ga ik er voor zitten om mijn wekelijkse blogje te verzinnen. De inspiratie is ver te zoeken.
Met vijf mensen in huis die allemaal vakantie hebben, is het leven hectisch. Er komt niet veel terecht van serieus bloggen.