De uitstraling van mijn werkplek

Ik hou van mijn werk. Vooral het maken van een kindertijdschrift op cd is iedere keer weer een leuke klus. Als inspiratie pas ik na iedere opname mijn bureaublad aan aan het volgende thema. De afgelopen vier weken startte mijn computer op met de afbeelding van een sterrenhemel vanwege het thema “Nacht”. De weken ervoor was het thema “Bazen” en had ik een plaatje gevonden van een I-love-my-boss t-shirt. Regelmatig maken langslopende collega’s opmerkingen over de gekke foto’s. Vooral het broodje poep van afgelopen oktober moest het ontgelden. Mijn bureau lag in die maand ook vol kinderboeken en artikelen over poep.
Ik geef toe dat sommige onderwerpen niet direct een representatief karakter hebben, maar over het algemeen vind ik het leuk als je aan een werkplek kunt zien waar iemand mee bezig is. Bij het maken van een kindertijdschrift hoort een vrolijke verzameling informatie in de vorm van boeken, (kinder)tijdschriften, losse blaadjes met ideeën en aantekeningen en de plaatjes op mijn bureaublad.

Op dit moment is mijn bureau leeg. Niet alleen omdat er juist een nieuw nummer van het tijdschrift is afgerond, maar ook omdat er verhuisd gaat worden. We gaan met de redactie naar boven, waar na een ingrijpende verbouwing een mooie, nieuwe kantoorruimte wacht. De nieuwe werkplekken zijn ruim en open. Geen tachtigerjarenbouw meer vol donkere hokjes met deuren, maar een transparant, modern geheel met veel glas, kleurige muren en vloeren en strakke, helderwitte bureaus.
Via een mail werd ons verzocht om de zorgvuldig aangebrachte uitstraling in de nieuwe ruimtes te respecteren en eraan bij te dragen. Namelijk door het toepassen van de “clean desk policy”. Geen stapels papier op je bureau laten liggen als je naar huis gaat. Geen fotootjes of andere persoonlijke dingetjes op je werkplek. Niets op de lage kasten plaatsen, zodat alles netjes en transparant blijft.

Als ik de mail lees, denk ik aan nieuwe, lege schriften. Je slaat zo’n maagdelijk schrift open en neemt je voor het mooi te houden. In je netste handschrift begin je te schrijven. Hier gaat niet gekladderd en doorgestreept worden. Langer dan een bladzijde duurt het meestal niet.
Ik probeer me voor te stellen hoe we straks aan onze lege, witte bureaus zitten en wat we dan met z’n allen uitstralen.
Een nieuw, schoon, transparant enthousiasme voor ons werk, het bedrijf en onze klanten.
Ach, misschien wordt het na verloop van tijd wat minder nieuw, schoon en transparant... maar het enthousiasme willen we houden; zeker weten.