Japans snoep

Mijn zoon studeert Japans en als passend cadeautje kocht  ik voor hem via internet twee pakketjes Japans snoep. Ik was op youtube eens een filmpje tegengekomen waarin iemand van die pakketjes demonstreerde. Het is namelijk geen vrijblijvend zakje snoep om leeg te eten, maar een doe-het-zelf pakket.

Het cadeau werd gewaardeerd en ik werd uitgenodigd om te helpen bij het maken van de Kracie Happy Kitchen Mini Donuts. Dat ging zo:

In de vrolijk gekleurde doos vol Japanse tekens zit een plastic bakje dat uit meerdere afdeling bestaat, een plastic lepeltje, een piepklein zakje gekleurde hagelslag en zes geheimzinnige zakjes met (Japanse) opdruk.

J. bestudeert elk zakje en constateert dat er één bij is met chocola, één met aardbei en één met vanille. De rest van de tekens kan hij niet thuisbrengen. Gelukkig zijn er plaatjes bij de handleiding en we gaan aan de slag.

Eerst moeten de twee grootste zakjes gemengd worden met water tot een deegje. Van elke smaak moeten twee balletjes gekneed worden en die drukken we in de plastic donut-vormpjes. Zo maken we de vier minidonuts. Ze voelen een beetje sponzig en ze ruiken behoorlijk zoet.

Nu de versiering. Er zijn drie zakjes om een soort topping mee te maken. In elk zakje zit een poeder waar wat water bij moet. De geuren bewijzen duidelijk dat J. de tekens goed gelezen had: in de plastic bakjes ontstaat een wit kleverig mengseltje met vanillesmaak, een knalroze papje dat heftig naar aardbeien ruikt en donkerbruin chocoladespul. Om de topping subtiel op de minidonuts aan te brengen, is er een leeg plastic zakje, waar we een klein puntje moeten afknippen. Met het plastic lepeltje smeren we de topping in het spuitzakje en kijk, zo kan het in dunne lijntjes op de donuts gespoten worden. Eerst de witte, dan de roze, tenslotte de bruine en dan kleeft alles.

We sprinkelen nog wat hagelslag en crunches over de feestelijke snoepdonuts en meer past er dan écht niet op. Na al het gepriegel en gesmeer is nu het moment gekomen om te proeven. “Jij hebt de eerste keus”, zegt mijn zoon galant en ik kies de mooiste. Voorzichtig snuffel ik eraan voordat ik een hapje neem. Intussen heeft hij al één van de andere mini’s in één hap opgegeten. Hm. Het is voornamelijk zoet, en kleverig. In nog twee happen heeft J. zijn cadeautje op. Dat was snel! We lachen: gelukkig hebben we de foto’s nog.

“En er is nóg een pakketje”, zegt hij. |

Maar dáár wachten we nog maar een tijdje mee.