Verjaardagscadeau van mijn dochter

Woensdagavond heeft mijn dochter een verrassing voor me in Amsterdam, waar zij ook woont. Als laat verjaardagscadeautje. Ze moet ’s morgens werken en we hebben afgesproken dat ik vroeg in de middag naar haar toe kom.
“Weet jij iets leuks om ’s middags in Amsterdam te doen?” appt ze een paar dagen van tevoren. Ik denk een tijdje na en app dan terug
“Wat denk je van tassenmuseum Hendrikje?”
Meteen antwoord:
“Haha, dat had ik ook bedacht!”
Dat is dus een goed begin van ons moeder-dochter uitje.

We gaan van boven naar beneden het kleine museum door. Op de bovenverdieping leren we over de geschiedenis van de tas. Over beurzen aan een koord om je middel, stelsels van haken met kettinkjes waar allerlei kleine gebruiksvoorwerpen aan hangen (chatelaines heet dat) en dijzakken die vrouwen in de 17e en 18e eeuw onder hun wijde rokken droegen, waar ruimte genoeg was. In vitrines zien we voorbeelden uit de verschillende periodes. Bewerkelijke kralenweefsels, harde buidels van hout, ijzer, schildpad en allerlei soorten leer die in onze moderne ogen erg illegaal aandoen. (krokodil, varaan, olifant)

We dalen af naar de speciale tentoonstelling van koninklijke tassen, waar we niet alleen tassen van Queen Elisabeth, Grace Kelly en onze eigen Maxima zien, maar ook uitleg krijgen over de etiquette rondom de handtas en de subtiele signalen die koningin Elisabeth gaf door haar tas links te dragen in plaats van rechts of tijdens een diner op de grond te zetten (dan wilde ze weg).
Helemaal beneden is de museumwinkel, waar we een tijdje ronddwalen. We zien wel een paar leuke tassen, maar laten ons niet tot een aankoop verleiden. Dan moeten we vertrekken, want met het oog op de verrassing hebben we een strak tijdschema.

Om halfzes zijn we bij het restaurantje in de Pijp waar E. heeft gereserveerd voor een kaasfondue. Het is een gezellige plek en behalve de kaasfondue met knapperig brood krijgen we ook rauwe groente om mee te dippen, een salade met een lekkere dressing en een schaaltje frietjes.
Helemaal tevreden lopen we een tijdje later buiten. Wat de verrassing ook zal zijn, het is nu al een geslaagde dag
.
Het wordt een cabaretvoorstelling van Wim Helsen in de Kleine Komedie. 
“Vind je dat leuk?” vraagt E.
Zeker vind ik dat leuk. Ik heb de kleine Belg een paar keer op tv gezien en vind hem meestal erg grappig. We hebben plaatsen op het tweede balkon, helemaal bovenin. E. legt uit dat het al bijna uitverkocht was toen ze de kaartjes reserveerde en maakt zich zorgen of het wel goede plaatsen zijn en of we straks geen last hebben van die lange meneer twee plaatsen voor ons. Maar ze hoeft nergens bang voor te zijn. Het is van bovenaf prima te zien en de voorstelling is hilarisch.
Met de tram gaan we terug naar haar huisje vlakbij het Bos en Lommerplein, waar we nog even gezellig nakletsen. Deze middag en avond samen waren echt een geweldig leuk cadeau. Iets beters had ze niet voor me kunnen bedenken.