De Meesterproef

We hebben groupon bonnen gekocht voor een vijfgangendiner. Met z’n vieren gaan we op een donderdagavond eten bij restaurant De Meesterproef, dat gevestigd is in de oude Honig-fabriek in Nijmegen. H. zal er vanuit z’n werk direct met de auto heenrijden en wij, de andere drie, gaan op de fiets. We fietsen stevig door en zijn mooi op tijd. Een vriendelijke dame wijst ons een gedekte tafel op een kleine verhoging van waar we een mooi overzicht hebben over het gebouw. De oude fabriekshal is er nog in te herkennen. Het is een grote, industriële ruimte met overal metalen frames en buizen en aan de overkant een rij enorme opslagvaten. Vlak naast onze tafel hangt een bordje aan een pilaar waarop “droogvoer” staat.

De serveerster komt vragen of we al iets willen drinken en of we de groupon bonnen bij ons hebben of dat die door de vierde persoon meegenomen worden. Ik haal de uitgeprinte bonnen uit mijn tas en ze zegt opgewekt: “Dit vind ik het vervelende gedeelte. Die administratie. Als jullie straks lekker kunnen gaan eten, wordt het pas leuk.”

Na een kwartiertje zien we door het raam H. die beneden loopt te zoeken naar de trap die naar de ingang van het restaurant leidt. De trap is verstopt achter een uitbouw en het duurt even voor hij hem gevonden heeft. Dan zijn we compleet en kan de eerste gang gebracht worden.
Een jonge ober zet de borden voor ons neer en begint dan een beetje aarzelend: “Ik hoop dat ik het goed vertel, want dit is de eerste keer dat we dit gerecht serveren.” We hebben gecomprimeerde perzik op ons bordje en als hij alle ingrediënten op een na (die moet ik nog even navragen) heeft opgenoemd, wil H. natuurlijk weten wat het betekent dat de perzik gecomprimeerd is. “Eh… nou, dat moet ik ook even navragen.” Hij verdwijnt naar de keuken en komt het even later uitleggen. Later blijkt niemand van ons de uitleg helemaal begrepen te hebben, laat staan dat we het nog na kunnen vertellen. De tweede gang is aspergesoep. Eenvoudig om uit te leggen en altijd lekker.

Terwijl we eten en witte wijn drinken, hebben we elkaar een heleboel te vertellen. Na een tijdje verdwijnt L. naar het toilet, Als ze terugkomt en ik haar voorbeeld wil volgen, zegt ze dat het best een eind lopen is en dat ik eerst voorbij het beachvolleybal moet. Tot mijn verbazing klopt dat letterlijk. Als ik de deur uit loop en rechtsaf sla, is daar een enorme hal waar mensen in een grote bak zand aan het beachvolleyballen zijn. Ik moet er voorbij, dan rechts een gang door en dan pas ben ik bij het toilet. Ik lach hardop als ik de deur op slot draai. Wat een wonderlijke plek is dit.

Na nog een stukje zalm, een gerecht met vlees en tenslotte een stuk worteltaart hoeven we alleen de drank af te rekenen. De bonnen hebben we al een tijdje geleden betaald. Dat is het leuke én het verraderlijke van zulke bonnen. Doordat je ze van tevoren koopt, voelt het alsof je gratis uit eten gaat en doe je niet moeilijk over de drankjes.

Een leuk restaurant, de Meesterproef. Een geweldige locatie, een hartelijke ontvangst en het eten is gewoon lekker. Heel tevreden gaan we weer naar huis.
Onderweg krijg ik een whatsappje van mijn dochter, die morgen naar ons toe komt. “Zullen we zaterdag uit eten gaan?”