dinsdag 19 december 2017

Mijn blogs in ballen

We hebben op het werk met de bovenverdieping lootjes getrokken voor Secret Santa. De spelregels zijn summier: verras je collega met iets aardigs. In deze laatste week voor kerst moest het gebeuren en afgelopen weekend heb ik me het hoofd gebroken over een leuke verrassing. Ik bedacht uiteindelijk iets waar ik wel tevreden over was. De kunst is om het vervolgens anoniem bij de betreffende collega bezorgd te krijgen. Dat lukte en nu ben ik heel benieuwd hoe mijn cadeautje ontvangen is. Maar ik vergat eigenlijk om erover na te denken hoe ik zelf verrast zou worden. 

Dinsdag. Ik zit aan mijn bureau te werken aan de laatste loodjes van een draaiboek dat morgen voorgelezen moet worden. Ik hoef deze keer niet te stressen, want het is al voor een groot deel klaar. Vroeg in de middag komt de directiesecretaresse me – op verzoek van iemand - iets geven: een grote, doorzichtige kerstbal. Er zit een briefje in met een recept. Grappig. Ze verdwijnt weer naar beneden.
Vijf minuten later komt er iemand anders van beneden me nog zo’n bal brengen. Deze keer met een gedichtje en chocolaatjes erin. En nog voordat hij weer weg is, komt er weer een collega met een doorzichtige kerstbal. In het volgende kwartier blijven er ballen komen. Gebracht door collega’s van afdelingen op de benedenverdieping.
In elke kerstbal zit iets waar ik ooit een blogje over heb geschreven. Een potje kruiden met Arabisch opschrift, een playmobiel scooter met poppetje, een bolletje zwarte wol, bloembollen voor in de tuin, een papieren bootje. Mijn blogs in ballen, zoals in een gedichtje werd aangekondigd.

Tenslotte wandelt de directeur himself binnen met de laatste bal. Nieuwsgierig blijft hij kijken als ik hem openmaak. Er zit een briefje in met een citaat van Roald Dahl. Met een paar Tony Chocolonely chocolaadjes. Dat komt niet uit een blogje: op de redactie hebben we een special over Roald Dahl gemaakt waarbij we voor de eerste 100 bestellers een reep chocola mochten weggeven.

Ik leg alle kerstballen op de vensterbank. Ik ben er blij mee. Iemand heeft er echt veel moeite voor gedaan om me zo te verrassen. Vanmiddag gaan ze mee naar huis, de kerstboom in, waarover ik schreef toen ie nog leeg en kaal was. Hij is niet leeg meer, maar er is zeker nog wel wat ruimte voor deze speciale ballen van mijn Secret Santa.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Verdriet

In mijn droom ben ik een weekend met familie op vakantie. Een vaag gezelschap, waarvan ik vooral mijn moeder meemaak. Ik sta samen met een p...