Optometrist

We zitten met z’n drieën in de wachtruimte bij de optometrist, maar ik ben de enige die koffie heeft gekregen. Die voorkeursbehandeling krijg ik omdat ik net oogdruppels toegediend heb gekregen en nu verplicht een kwartier moet wachten. Als ik een paar slokjes gedronken heb, zie ik dat aan de binnenkant van het kopje een bril is afgebeeld. Grappig.

Ik ben hier omdat ik de laatste maanden merkte dat mijn leesbril niet meer helemaal voldoet. Bij een oogmeting bleek ik inderdaad wat meer sterkte nodig te hebben en omdat ik me verder nog wat dingen afvroeg over een vroegere herpes-infectie in m’n oog en over floaters, werd me aangeraden om een vervolgafspraak te maken bij de optometrist.

Doordat ik met en voor mensen met een visuele handicap werk, hoor en lees ik veel verhalen over oogziekten en ben ik me er zeer bewust van hoe kwetsbaar en bijzonder een paar goede ogen zijn. Ik neem dus graag het zekere voor het onzekere en nu mag ik dan plaatsnemen in de speciale stoel voor een apparaat dat mijn oogdruk meet en vanuit alle hoeken de oogbol met toebehoren controleert.

Als ze ook nog vanaf alle kanten met een akelig fel lampje mijn ogen heeft bestudeerd, laat de optometrist me zien wat de bevindingen zijn. Ik luister geïnteresseerd naar haar uitleg en stel een heleboel vragen. De test waarbij je moet kijken naar een raster van rechte lijnen, doet me denken aan een interview waarin iemand vertelde dat in haar familie Macula Degeneratie voorkwam en dat ze altijd naar de tegeltjes in de douche kijkt om te checken of lijnen niet vervormd zijn.

Ze knikt. Vervormde lijnen kunnen wijzen op MD. Mijn oogdruk is goed en verder ziet alles er ook prima uit. Ze wijst aan waar de oogzenuw loopt en waarom dat er netjes uitziet. Hoe het netvlies vastzit en dat ook dat allemaal in orde is. Er zweven wat floaters rond, die de boel een beetje blurren, maar ze zitten niet midden in m’n gezichtsveld. Kortom, behalve dat de scherpte wat minder is geworden, is er helemaal niets om me zorgen over te maken.

Maar een nieuwe bril is dus echt wel een aanrader. Ik word overgedragen aan haar collega om een model uit te gaan zoeken. Sinds mijn vorige bril is de monturenmode een stuk bescheidener geworden. Geen dikke, donkere randen meer, maar smalle, vaak zilver- of goudkleurige. Ik kies een rode en hoor onbewogen de prijs aan. Duur, zo’n bril!! Maar een goed zicht is veel waard. Nog een weekje, dan zie ik de wereld weer heel gedetailleerd.