Er is een nieuwe huisgenoot in het leven van E. gekomen. Hij is klein, harig en schattig en ze is er helemaal vol van. Jack heet de Britse korthaar die ze nu een kleine twee weken in huis heeft. Ik krijg voortdurend foto’s en updates over zijn vorderingen.
E. is lang op zoek geweest naar een jong katje. Tijdens de
lockdown was ze bepaald niet de enige die besloot dat het met al dat
thuiswerken gezellig zou zijn om een huisdier te hebben. Nu het haar eindelijk
gelukt is om haar ware Jack te vinden, worden om haar heen de huisdieren al
weer ingeleverd bij het asiel: toch teveel werk, niet meer zoveel tijd, tegengevallen,
wie zal het zeggen.
Maar E. vertelt ons dat ze zich er zeer bewust van is dat je met een jong katje een commitment aangaat voor misschien wel vijftien jaar. Over de eerste twee weken van die vijftien jaar is ze heel tevreden. Hij is lief, makkelijk en sociaal. Dat laatste is al behoorlijk op de proef gesteld. Er komen voortdurend vriendinnen langs om Jack te zien en liefst ook te knuffelen.
Vandaag komen wij langs. Binnen struikel je over de kattenspullen. Een krabpaal, een paar speeldingen met balletjes erin, een bakje water en een kattenfonteintje… Op het balkon staat de superdeluxe kattenbak, in de vensterbank is een soort hangmat geïnstalleerd en in een kastje staat het speciale Britse-korthaar-voer. Deze kat zal niets tekortkomen.
We maken uitgebreid kennis met Jack en dan lunchen we samen en doen een kaartspelletje. Dan wil E. nog even samen met mij een plant kopen bij de praxis en mogen haar vader en broer zomaar bijna een uur op de kat passen. Als we weer vertrekken, omhelzen we elkaar, mijn dochter en ik. Ik ben blij dat ze zo’n lief huisgenootje heeft en ik hoop dat ze me voorlopig blijft bestoken met kattenspam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten