Vrijdagavond tegen half 11 hangen H. en ik nog even voor de televisie. We kijken naar de nieuwe documentaireserie ‘Let’s Talk About Sex’, waarvan de eerste aflevering zich afspeelt in Japan. Ondanks de naam van de docu komt seks eigenlijk helemaal niet aan de orde. Veel Japanse jonge mensen stranden bij het zoeken naar een relatie al lang voor er ook maar sprake is van een eerste zoen. Het vinden van een partner is in Japan een behoorlijk groot probleem.
Er worden cursussen gegeven aan de wanhopig zoekenden. Dodelijk verlegen jongens en mannen leren hoe ze een gesprek met een vrouw moeten voeren. Vrouwen leren vooral hoe ze bevallig op een stoel moeten zitten en hoe hun decolleté het best uitkomt. We verbazen ons zowel over die inhoud als over hoe theoretisch de lessen zijn. Geen vrouw te bekennen om de gesprekstechnieken van de mannencursus mee te oefenen. En de vrouwencursus gaat er vanuit dat de man zich totaal niet bewust is van de vrouwenversiertrucs.
‘Hoe kun je nou denken dat je mensen zo bij elkaar brengt?’ vragen we ons af. Om daarna te bedenken dat er in Nederland vast vergelijkbare situaties te vinden zijn. Denk aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, die bij hulpinstanties eindeloos gesprekken voeren in plaats van gewoon praktisch samen een werkplek te bezoeken. We hebben het van dichtbij meegemaakt. ‘Daar zullen ze zich dan in Japan weer hevig over verwonderen,’ vermoedt H.
Het eerste deel van de documentaireserie stemt ons treurig. De aflevering van volgende week zal in Thailand zijn. ‘Is dat echt een paradijs voor transgenders?’ is een van de vragen, en ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat dat paradijs wel zal tegenvallen. Gaan we kijken? Misschien is er wel iets leukers te bedenken om op een vrijdagavond te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten