De man van mijn Syrische vriendin heeft een half jaar geleden eindelijk zijn rijbewijs gehaald. Dat kostte hem aardig wat moeite; bij het theorie-examen was de taal een probleem, bij het rijden het Nederlandse systeem, dat hem nou eenmaal niet met de paplepel is ingegeven.
Maar het is hem gelukt én hij heeft een betaalbare auto op de kop getikt. Het maakt het leven een stukje eenvoudiger voor hem en zijn gezin. Van zijn werk, op afroep bij een kapper, is hij nu een uur eerder terug, want hij hoeft niet meer met drie verschillende bussen. In de schoolvakantie kunnen ze af en toe een dagje op stap met de kinderen.
Op woensdagmorgen gaat mijn telefoon. Het is H.H. Hij heeft maandag een ongeluk met de auto gehad en vraagt of ik kan helpen met het schadeformulier. Het klinkt niet al te dramatisch en ik fiets naar hun huis om te kijken wat ik kan doen. Het blijkt iets ingewikkelder te zijn dan ik dacht. Toen H.H. maandag stil stond voor een rood stoplicht, reed een vrouw bij hem achterop. Bumper ingedrukt, grote schrik bij iedereen. De vrouw zelf kwam niet uit de auto, maar haar bijrijder wel. Hij vroeg H.H. om de schade te laten taxeren; als het niet te duur was, wilden ze buiten de verzekering om betalen.
Het bedrag viel tegen en ze maakten een afspraak om het schadeformulier in te vullen. Maar toen H.H. de man weer zag, zei die dat ze niet gingen meewerken. Ze vertrouwden hem niet. Op internet hadden ze een foto van zijn auto opgeduikeld (uit 2019, lang voordat H.H. hem kocht,) waarop de achterbumper beschadigd was. Ze weigerden het schadeformulier in te vullen.
Wat nu? Samen bekijken we het half ingevulde formulier. Ik bel de verzekering van H.H. om te vragen wat je in zo’n geval kunt doen. Een vriendelijke jongeman gaf me het telefoonnummer van de verzekering van de ‘tegenpartij’, dan kon ik bellen om de ander aansprakelijk te stellen. De andere verzekeraar stond me vriendelijk te woord, noteerde de gegevens en stuurde een mail met een in te vullen schadeformulier. Samen met H.H. vulde ik dat in en we stuurden het per mail terug.
De volgende dag al was er een antwoord: ‘onze verzekerde geeft aan dat u achteruit bent gereden tegen de voorkant van onze verzekerde. Hierdoor kunnen wij de aansprakelijkheid inzake deze schade niet erkennen.’
Deze foto sturen we naar de verzekering als bewijs. En nu maar hopen dat dit geaccepteerd wordt, want de kosten voor zo’n reparatie zijn moeilijk op de brengen voor een Syrisch vluchtelingengezin met een knipperlichtbaantje en een uitkering. Ik duim voor gerechtigheid, maar we durven nergens op te hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten