Voor de vierde keer deze week gooi ik na een negatieve test een pakketje afval in de prullenbak. Oké, het zijn geen enorme hoeveelheden plastic, maar als je je shampoo in blokken koopt en herbruikbare zakjes mee naar de winkel neemt zodat je losse broodjes niet in een plastic zak hoeft te doen, voelt dit toch een beetje als achteruitlopen.
Ik vraag me af wat het eigenlijk uitmaakt, of ik corona heb of gewoon een griepje. Zelf voel ik me niet beter als ik dat enkele rode streepje zie. H. laat zich door mijn gehoest en gesnotter niet uit ons echtelijk bed jagen. Hij kruipt zelfs lekker tegen me aan als ik koortsig hitte lig te verspreiden. En als het corona was, veranderde daar niets aan.
Eventjes ging ik een van de afgelopen dagen de deur uit, naar de apotheek. Binnen droeg ik netjes een mondkapje, want ook zonder covid wil ik niemand besmetten. Kijken mensen me nu een beetje raar aan omdat ik zo’n maskertje draag of verbeeld ik het me?
“Deskundigen pleiten voor het loslaten van alle coronaregels”, stond een paar dagen geleden in verschillende kranten. Maar onze regering wil daar nog niet helemaal aan. En bij mij op het werk zijn juist sinds een week of wat de zelftests voor collega’s terug van weggeweest.
Voor deze verkoudheid/griep hou ik het voor gezien met testen. Op zondag voel ik me wat beter dan vrijdag en zaterdag. Maandag blijf ik in elk geval nog thuis (werken). En nou ja, oké, dinsdagmorgen moet ik dan misschien tóch nog één keer een testje doen omdat ik dan afspraken op kantoor heb. Maar daarna moet het maar eens afgelopen zijn met die tests, want volgens mij slaat het eigenlijk nergens meer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten