Nat

De eerste keer vond ik het nogal griezelig. Het gebeurde ’s morgens, op weg naar m’n werk. Ik naderde een rood verkeerslicht, remde af en zette de versnelling lager. Maar de auto bleef een geluid maken alsof ik nog met 100 km. per uur reed. Ook toen ik stilstond bleef hij razen.

Bij groen trok ik heel voorzichtig op en zocht zo snel mogelijk een plekje langs de weg om stil te staan. Ik zocht het telefoonnummer van de ANWB, m’n bril, m’n telefoon… Ze gaan natuurlijk om een kentekennummer vragen, maar dat weet ik nooit goed uit m’n hoofd. Ik stapte uit om het te checken.

Eens kijken of ie nog steeds dat rare geluid maakt, dacht ik voordat ik ging bellen. Maar toen ik de motor startte, zei de auto dat er helemaal niks aan de hand was. Dus reed ik een stukje, en nog wat verder, en tenslotte helemaal door. Gewoon naar m’n werk. En ’s avonds gewoon weer terug. Toen ik het aan H. vertelde, zei die doodleuk dat hij dat ook wel eens gehad had.

Een paar weken later gebeurde het weer en we besloten dat er toch even naar gekeken moest worden. H. maakte een afspraak voor maandagmorgen. Niet ideaal in combinatie met mijn agenda, maar wel fijn dat het snel kon.  In het weekend bekeek ik een paar keer het weerbericht en elke keer dat ik keek, werd de kans op regen voor maandag groter. Op zondagavond was duidelijk dat het de hele dag zou regenen bij een temperatuur van een graad of twee. Zucht.
Hoewel ik er een hekel aan heb om met de bus naar het werk te gaan, moet dat dan toch maar voor een keer.

Het is een tijd geleden dat ik dit stuk voor het laatst met OV deed en ik kijk zondagavond even op 9292ov hoe laat ik weg moet. Eerst naar Dukenburg, dan met de 99 naar Grave. Tot mijn verbazing krijg ik als reisadvies een haltetaxi. Minstens een uur van te voren reserveren en betalen via de app. ‘Sluit goed aan op de bus en/of trein’, staat in de informatie en ook: ‘de haltetaxi kan tot 15 minuten na de gereserveerde tijd arriveren’. Een vreemde combinatie.

Ik zoek verder of er ook een reisadvies is met gewoon twee bussen, maar lijn 11 naar Dukenburg blijkt opgeheven te zijn. Nou, lekker dan. De omweg via Dukenburg was al een rammelende verbinding (met regelmatig een bus die niet kwam opdagen), als er ook nog een deeltaxi bij komt, ga ik tóch maar liever op de fiets.

Maandagmorgen fiets ik warm ingepakt naar Grave. Dik vest aan, regenpak, waterdichte laarsjes, hoofdband onder m’n fietshelm en een paar extra droge handschoenen mee voor de terugweg. Het valt mee, maar het is ook weer geen fietstochtje dat je voor je plezier maakt. Vooral de terugweg, met wind en regen tegen, terwijl om vier uur de avond al begonnen lijkt.

Als ik thuis kom, staat de auto op de oprit. Terug van de garage.
En hoe sportief ik ook ben (vooral in de zomer), morgen mag m’n fiets lekker in de schuur blijven staan.