Boom

Zaterdagmorgen even over negenen komen we bij mijn vaders huis aan. De gordijnen zijn nog dicht. Gelukkig heb ik een sleutel en we laten onszelf binnen. Pa zit in zijn pyjama in de kamer; de thuishulp is nog niet geweest. Maar de gordijnen mogen wel een stukje open.
Pal voor de heg parkeert een jeep met daar achter een opgevouwen hoogwerker. Mijn broer is gearriveerd. Z’n maat staat ook al op het pad. Kistje onder zijn arm met een kettingzaag.
Vandaag gaat de boom om. Een moerascipres van ruim 15 meter hoog, die met zijn wortels langzamerhand het pad levensgevaarlijk maakt. De vergunning is verleend en nu moet het gebeuren.

De hoogwerker wordt zorgvuldig op z’n plaats gezet met wijd uitgeklapte spinnenpoten tot midden op straat. Drie kettingzagen worden van brandstof voorzien en uitgeprobeerd. Op het pad staat een tractor die een grote hakselaar moet aandrijven. De snippers worden straks in een dichte aanhangwagen geblazen die midden voor het raam is klaargezet. Jammer voor pa. Hij zal naar buiten moeten om het schouwspel te zien.
De thuishulp heeft hem intussen geholpen met wassen en aankleden. Terwijl ze handig zijn steunkousen aantrekt, loopt het werkvolk naar binnen koffie. Het wordt geen lange koffiepauze; iedereen heeft zin om aan de slag te gaan.
Al gauw vallen de eerste takken. Als de hakselaar begint te razen help ik pa in zijn jas. We zien de stam kaler worden en H. voert de takken aan de gulzige hakmachine.
Na een uur kan de hoogwerker niet hoger. Mijn broer roept iets naar zijn maat op de grond maar het is onverstaanbaar. Ik zie hem zijn mobiel te voorschijn halen. Hij belt naar beneden dat de kruin er aan komt. Vakkundig zaagt hij een moot uit de stam en bepaalt zo de valrichting. Precies midden op het grasveld.

Na de tweede koffieronde blijf ik binnen bij m’n vader. We nemen de post door en kijken uit het raam. Boven de aanhanger uit zien we het bakje van de hoogwerker. Na een tijdje komt het naar beneden. Buiten staat een groepje buren. De stam gaat om…daar willen we bij zijn!
Onderaan is de stam veel dikker en deze moot eruit kost meer moeite. Ik probeer uit te mikken wanneer ik een filmpje moet maken, maar ben net te vroeg. Met een indrukwekkende dreun valt de kale boomstam op het hobbelige pad. Netjes volgens plan.
“Mooi gedaan broertje!” Hij haalt nonchalant zijn schouders op. “Ach, dat hebben we al zó vaak gedaan.” En ze gaan de stam te lijf met de kettingzagen.
Ik ga naar binnen om broodjes te smeren. In de kamer zie je nu al dat het deze zomer veel lichter zal zijn in huis.