Alleen

Vijf dagen heb ik het rijk alleen. Man en zoon zijn op mannenvakantie.
Maandagochtend zwaaien ze mij uit, want ik ben het eerst weg: een dagje naar Rotterdam met E. Shoppen en naar de bioscoop. ’s Avonds kom ik in een leeg huis thuis.
Ik moet er even aan wennen, maar het heeft zo z’n voordelen om alleen te zijn.

Ik hoef met niemand rekening te houden.
Niemand vraagt me om iets te doen of om een antwoord als mijn boek net spannend is. Niemand zit voor de t.v. te zappen langs allerlei stomme programma’s.
Niemand (behalve ikzelf) gooit z’n troep op de bank waar ik wil zitten.
Niemand vraagt me om asjeblieft op te houden met zingen.

Dinsdag ga ik varen met een vriendin.
Woensdag komt de buurvrouw (rechts) vragen of ik de komende tijd de post op de trap wil leggen. De familie gaat drie weken naar Amerika en drie weken post in de hal is een al te duidelijk signaal voor notoire inbrekers. Ik beloof het en wens haar een fijne vakantie.
Donderdag worden er twee logeerkonijnen gebracht met gebruiksaanwijzing. Hun baasjes zijn drie weken naar Frankrijk.
Donderdagmiddag staat m’n buurmeisje (links) voor de deur om te vragen of we misschien voor de cavia’s willen zorgen, want ze gaan twee weken naar Spanje.

Ineens begin ik me een beetje eenzaam te voelen.
Als het buiten donker begint te worden neem ik een glas wijn en trek de gordijnen dicht. Voor het eerst gaat de televisie aan. Nog één nachtje slapen, dan komen mijn mannen weer thuis. Toch wel fijn.