Vandaag loop ik rond op beton. De overgebleven meubels staan een schijn van gezelligheid op te houden, maar het huis klinkt hol. Op het terras achter staan fietsen, die in de schuur plaats moesten maken voor dozen en kastjes. Dicht tegen elkaar staan ze in de druilregen, naast de weggeschoven tuintafel.
Voor het raam staat een steiger.
Schilderen gaat niet als het regent, maar schoonspuiten wel. Ik hoor het constante lawaai van de hogedrukspuit en de motregen wordt met nepvlagen aangevuld.
Nadat ik onverschrokken een klein rondje heb hardgelopen zit ik boven achter de computer. Echt gezellig is het hier ook niet, want rondom me staat de inhoud van een boekenkast opgestapeld. Eigenlijk wil ik gaan douchen maar er zijn twee redenen om te aarzelen.
Ten eerste kan er ieder moment een man met een hogedrukspuit voor het badkamerraam verschijnen. Ten tweede kan er aangebeld worden door iemand die een nieuwe vloer komt afleveren.
Ik besluit eerst maar koffie te gaan drinken. Gezellig op de betonnen vloer samen met de schilders. Meteen na de koffie blijkt de muur rondom het badkamerraam aan de beurt te zijn, dus ik stel het douchen nog even uit. Een telefoontje leert dat de vloer pas later op de dag gebracht wordt. Dan kan ik straks eerst nog even boodschappen doen.
Lekkere dingen, om vanmiddag iets speciaals te koken, want met binnen beton en buiten motregen moet er toch iets gebeuren waar je vrolijk van wordt. Ik denk dat de situatie minstens om Tiramisu vraagt.
Of zie ik daar de lucht wat lichter worden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten