Omdat mijn zoon donderdagavond met vrienden zijn verjaardag viert, bedenken wij een uitje met overnachting. Vrijdag is mijn vader-bezoekdag, dus een dagje Amsterdam ligt voor de hand. Maar dan toeristisch; daar komen we zelden aan toe.
We ontbijten rustig en rijden om half elf kalmpjes weg. In Amsterdam Noord weten we nog steeds een plek te vinden waar je vrij kunt parkeren als je het stuk lopen naar de pont op de koop toe neemt. Op het voordek in de zon is het vakantiegevoel compleet.
Vanaf het Centraal Station wandelen we de stad in, maar we hebben geen zin in de Kalverstraat. Langs de coffeeshops en souvenirwinkeltjes lopen we richting Oud-West, waar we zo lang geleden gewoond hebben, dat een etage daar nu inmiddels twintig keer zo veel waard is. Dat constateren we bij de etalage van een makelaar.
We nemen de kleine straatjes en zwalken langs bekende plekken naar straten waar we nog nooit eerder geweest zijn. Het weer is te mooi voor een museum en we blijven gewoon lopen. Toevallig komen we langs de plek waar een groot vijf mei concert wordt voorbereid. Op een brug staan wat mensen te kijken, maar er gebeurt nog niet veel. We raken aan de praat met een oude man. Hij vindt het leuk om bij de soundcheck te zijn, maar het concert vanavond gaat hij niet beluisteren. Dat wordt hem te veel. Hij woont in Weesp, vertelt hij, maar vroeger woonde hij in Oud-West. In de Van Hogendorpstraat. Dat is toevallig. Daar hebben wij ook gewoond. Nog geen tien nummers verderop. Maar hij woonde er voor onze tijd.
Nu hij oud is, mist hij de stad wel. Weesp is mooi en ruim, maar hij mist de gezelligheid van Amsterdam. Hij keert zich naar het water, waar straks de soundcheck begint, en wij groeten en lopen door.
Koffie bij het Americain, nog eens koffie bij De Balie (die bij het Americain was lekkerder) en dan terug naar de auto.
We rijden naar Slotermeer, waar we afgesproken hebben met J., de vriend van een goede vriendin. Samen wonen ze sinds kort in Amsterdam, en toen we ze hielpen bij hun verbouwing, zat er een logeerbed in de planning. Dat bed is inmiddels werkelijkheid geworden. Het is verborgen in een wand en wordt voor ons tevoorschijn gehaald. Vriendin W. is er helaas niet, maar met z’n drieën hebben we toch een gezellige avond.
Het logeerbed is prima en als we wakker worden is J. al naar z’n werk vertrokken. We ontbijten op een balkon met uitzicht over een park-achtig landschap, waar merels zingen, meeuwen schreeuwen, een zwaan luidruchtig op het water landt en verwilderde groene halsbandparkieten van boom naar boom vliegen. Een reiger landt op een paaltje een paar meter van het balkon. Onbegrijpelijk dat dit Amsterdam is.
Dan pakken we onze tas weer in om aan deel twee van ons uitje te beginnen. Twee oude vaders bezoeken. En dan terug om te zien hoe ons huis er uit ziet na de viering van een achttiende verjaardag!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Vogels voederen
Ik zit aan de keukentafel noten te kraken en ik denk aan de vogels. De kraaien en kauwtjes die net als ik in de herfst bij de plaatselijke n...
-
Het is ongeveer 10 kilometer fietsen naar Sanguin en voor alle zekerheid doe ik een regenjas aan. Als ik er bijna ben, begint het zachtjes...
-
Er ligt een klein, hemelsblauw eitje in de tuin. Helemaal gaaf ligt het op een onbegroeid stukje grond. Mijn eerste opwelling is, het op e...
-
“Maak er eens een wat mooiere opstelling van”, zegt dirigent W. De alten wat meer naar links ja, en de sopranen een beetje naar voren… Geh...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten