Niet veel toekomst

Het oude mobieltje van H. maakt een kwaakgeluid als er gebeld wordt. Een beetje gegeneerd neem ik op, maar in de bus naar Amsterdam-Noord kijkt niemand op of om. Het is mijn dochter: “Opa heeft gebeld om te vragen waar je bleef.”
Op de vrijdagen dat ik hem bezoek neem ik altijd dezelfde trein en ben dan om een uur of 11 bij de bushalte vanwaar ik nog anderhalve kilometer moet lopen. Dan bel ik dat ik eraan kom. Nu ook, want vijf minuten na het kwaaktelefoontje stap ik uit de bus.
Mijn vader loopt zich al een uur af te vragen waar ik blijf. Hij raakt een beetje verdwaald in de tijd, maar dat ik vandaag kom, weet hij dus wel. Als ik binnenkom is de koffie klaar en ik vind in de kast een pakje boterkoekpunten.
“Wil je ook boterkoek pa?” Ik hou hem een punt voor.
“Notenkoek?” Alles wat ik zeg moet één of twee keer herhaald worden. Maar als ik hem vraag naar dingen van vroeger is dat ineens over. Hij vertelt over de tijd dat ik nog een kind was en hij een jonge vader. Maar soms is ie per ongeluk een generatie verder terug en denkt dat ik ouders van mijn vroegere klasgenoten nog wel moet kennen van school.
We lopen naar het kerkhof aan het eind van de straat en terug en dan is hij moe. Voorzichtig laat hij zich zakken in het tuinstoeltje dat ik voor hem uit de schuur haal. Ik hou het vast, bang dat hij met stoeltje en al kapseist, maar als hij eenmaal zit durf ik het gras wel even te gaan maaien. Hij zit met z’n ogen dicht maar slaapt niet.
Als ik bij hem kom zitten zucht hij: “Ach, er zit niet veel toekomst meer in.” Dat is een waar woord voor een bijna negentigjarige. Wat zal ik zeggen. De moeder van mijn collega is vorige week honderd geworden, bedenk ik, maar ik geloof niet dat hij van die informatie erg blij zal worden.
Ik vraag hem dus maar naar het verleden, want daar heeft hij een heleboel van. En ik vertel hem over zijn kleinkinderen, die nog wel een hele toekomst voor zich hebben. Dan loopt hij mee naar de bushalte. “Over twee weken kom ik weer, pa.” Zeg ik. Veel is het niet, maar hopelijk toch weer een klein beetje toekomst voor hem om naar uit te zien.