Schoonmaak

Als ik vroeg op m’n werk kom, zijn de schoonmaaksters soms nog bezig. Vandaag ben ik vroeg en staat bij mijn bureau één van de schoonmaakdames. Druk in gesprek met een nog vroegere collega haalt ze automatisch keer op keer een doekje over de hoek van mijn bureau. Ik heb haar nog niet vaak gezien en denk dat ze nog maar pas bij ons werkt.
Ik groet en zeg vrolijk dat dít hoekje nou wel heel erg schoon is.
“Nee hoor”, zegt de mevrouw serieus. “We stonden even te praten over de kerstversiering.”
Mijn collega had het gesprek net afgerond, excuseert zich en loopt even naar een andere afdeling. Terwijl de schoonmaakster haar ronde langs de bureaus afmaakt, zet ze het kerstversieringgesprek met míj voort: “Ik zeg net tegen A. dat ik de kerstversiering gisteren heb weggehaald. Toen mijn man nog leefde, wilde hij het altijd op 1 januari weg hebben, maar nu kan ik het gewoon net zo lang laten hangen als ik zelf wil. Het is toch nog wel een tijdje gezellig hè, die lichtjes in huis met dat donkere weer. Maar nu heb ik het er toch maar afgehaald.”
Ik heb mijn computer aangezet en wacht op beeld. “Dat is ook wel weer lekker opgeruimd hè”, antwoord ik, “al die kerstspullen weer weg”.
“Ik heb ze nog op de overloop staan hoor”, zegt ze. “Ik had geen zin meer om ze gisteravond nog helemaal weg te bergen. Het is ’s morgens weer vroeg dag... Als ik straks thuiskom, doe ik alles wel naar de zolder. Ach, niemand heeft er last van als het een dagje op de overloop staat.”
Ik vraag voorzichtig of het al lang geleden is, dat haar man is gestorven.
Ze is even stil en zegt dan: “Ruim een jaar.”
“Dat is nog niet lang”, zeg ik een beetje verbaasd.
“Ach”, zegt ze, “je moet door hè.” En ze neemt de laatste vensterbank af. Kordaat loopt ze naar de deur. “D’r zit niks anders op. Gewoon doorgaan en niet stil blijven zitten.” En weg is ze.
Ik blijf een tijdje nadenken over dit drama in een notendop. Zou ze echt opgelucht zijn dat die dwingeland dood is en de kerstversiering niet meer prompt op 1 januari weg hoeft? Dan was het een vreselijk huwelijk. Of is het gewoon haar manier om met het verlies om te gaan: proberen er de positieve kant van te zien?
Hoe dan ook, nu ik dit over de schoonmaakster weet, zal ik ’s morgens een klein beetje anders naar mijn vers schoongemaakte bureau kijken.