Stenen

“Heb je zin om mee naar een leuk stenenwinkeltje te gaan?” vraagt I.
We zitten aan haar keukentafel. Naast me op de grond staat een loodzwaar versteend stuk boomstam, dat volgens I. veel genezende kracht bezit. Ze houdt zich nogal bezig met spirituele dingen, maar kan ook heel aards om de meest platte humor schateren. Bij een kop koffie heeft ze me net een anecdote verteld over condooms “met kaas-uiensmaak” en toen we uitgelachen waren, kwam ze met het stenenvoorstel.
Ik ben niet zo overtuigd van de krachten die aan allerlei steensoorten worden toegeschreven, maar wil best mee. Dus stappen we in haar auto en rijden naar Sint Anthonis. Onderweg vertelt I. dat de winkel oorspronkelijk een dierenspeciaalzaak was, maar dat de vrouw van de eigenaar edelstenen als hobby heeft. Langzamerhand rukken de stenen op en die handel doet het goed!
Een enorme bonk rozenkwarts maakt meteen duidelijk waar we moeten zijn. We lopen naar binnen en I. begint meteen een praatje met de eigenares. Ze is hier duidelijk kind aan huis.
Ik dwaal tussen de schappen door en weet niet waar ik het eerst moet kijken. Overal stenen. Op de grond staan enorme zwarte gevaarten die doormidden gekliefd een glinsterend paars hart vertonen. Op de planken liggen ruwe stenen met hier en daar een gouden schittering, gladgepolijste stenen in alle maten, plakjes versteend hout, stenen in allerlei kleuren. Hier een hele verzameling zwarte, ernaast zwarte met witte spikkeltjes, nog verderop met strepen, en op een andere plank helderwitte en roze stenen. Kitscherige stenen met een lampje erin, gladde engeltjes, grove brokken met aan één kant een glad plekje in betoverende kleuren.
I. komt me opzoeken en lacht om mijn enthousiasme. Bij een paar kronkelige takken die volhangen met gladde stenen aan koordjes sta ik te twijfelen. Ik heb er één gezien die ik wil kopen. Maar die andere is ook zo mooi. En helemaal niet duur: ik word er hebberig van.
I. wil alleen maar kijken vandaag, zegt ze. Ze heeft zich hier al zo vaak laten verleiden. Die boomstam in haar keuken bijvoorbeeld, was een flinke uitgave. Ik heb zulke bedenkingen niet en koop een hanger, een ring en een tijgeroog engeltje. De eigenares laat me in een boek zien wat de betekenis is van mijn stenen. De platte ovalen hanger is jaspis. Dat het de bevalling verlicht laat ik voor wat het is, maar behalve een reeks geneeskrachtige werkingen heeft jaspis ook de reputatie van gelukssteen. Daar besluit ik dan maar in te geloven en als we even later langs de rozenkwarts teruglopen naar de auto voel ik me dan ook heel tevreden, om niet te zeggen gelukkig.
Aan het gezicht van I. te zien, is mijn jaspis niet zuinig met z’n geluk. Ze glundert: “Ik zei toch dat het een leuk winkeltje is!”