Chihuahua

Ik heb vandaag maar niet m’n witte broek aan, want bij mijn broer thuis hou je die niet wit. Behalve een stuk of tien pony’s, wat kippen en een kleine kudde cavia’s buiten, zijn er binnen altijd honden en katten die op schoot springen of een lieve, kwijlende kop op je knie leggen.
Als we door de open zijdeur binnenlopen, stappen we voorzichtig over een zwabberhondje en een slapende kat heen, duwen een enthousiaste rotweiler opzij en kunnen dan m’n schoonzus begroeten. In de kleine kamer zitten drie kinderen op debank. M’nnichtje en twee vriendinnetjes. Ze kijken verliefd naar hun handen, die ze alle drie tot een nestje in elkaar gevouwen hebben. In elk nestje zit een geel met bruin kuikentje. Vanmorgen gehaald bij de poelier, die als attractie een broedmachine in de etalage heeft.
Mijn broer heeft altijd van dieren gehouden, maar m’n schoonzusje is nog veel gekker. Na een periode met minipaardjes en vogels is ze nu overgestapt op het fokken van honden en katten. Maar wie een cavia of konijn kwijt wil, kan ook bij haar terecht. De kuikentjes van de poelier kon ze niet weerstaan. Voor mijn neefje, die in z’n oer-beesten-periode zit, is een terrarium ingericht met twee hagedis-achtigen en zelfs de krekels die als voedsel voor die twee dienen, vindt ze heel gezellig met hun getsjirp.
Tussen al het gedierte zoeken we een plek op de bank, waar we koffie drinken met een stuk taart. We praten, aaien poezen, kuikentjes en honden en maken kennis met de terrariumbewoners. Dan gaan we even naar buiten met de honden.
De nieuwste aanwinst is een piepklein beestje: chihuahua Chelsey. Voordat we de deur uitgaan, haalt m’n schoonzusje grinnikend een hondenjasje tevoorschijn. “Okee”, zegt ze, “toen ik haar kocht, zei ik dus: een chihuahua vind ik leuk, maar kleertjes gaan we har echt niet aantrekken! Maar een dag later lag er tien centimeter sneeuw, en moet je dat buikie eens zien.” Ze toont ons de bijna haarloze chihuahua-buik. “Dus wíe ging er toen hondenkleertjes kopen...”
Handig gespt ze Chelsea in een paars jasje met een glinsterend kroontje erop.
In het park loopt de kleine chihuahua voorop en als we een andere hond tegenkomen, blaft ze de longen uit haar lijfje, al trilt ze van top tot teen van angst.
Met zo’n hond hoef je nergens bang voor te zijn, vooral niet als er een vierkante rotweiler achter loopt. We komen dan ook veilig terug met z’n allen.
’s Avonds, als we terugrijden naar huis, zitten we allebei onder de honden- en kattenharen. Ons eigen huis is huisdierloos en harenvrij. Lekker rustig, maar wel een beetje saai.
Ach, wie weet laten we ons nog eens een chihuahua aanpraten. Maar dan wel zonder kleertjes!