Nieuwe scooter

Vandaag besluit ik de knoop door te hakken. Ik heb er genoeg van om mijn scootertje elke week een plens olie te voeren die vervolgens de lucht in gaat. Ik wil niet meer schuldbewust de fietsers achter me in de rook zetten als het stoplicht op groen springt. Ik stap over op een viertakt. Schoner en zuiniger. Het stapeltje folders heb ik al een tijdje in huis; ik weet welke scooter ik wil hebben: een Peugeot Kisbee. Vandaag is een goede dag. Ik heb tijd, m’n salaris is binnen, het is goed weer, niets houdt me nog tegen. De tweewielerzaak waar ik regelmatig voor onderhoud en reparaties naartoe ga, is verhuisd. De winkel ruikt nog nieuw en er is meer ruimte dan op de oude plek. Terwijl ik op mijn beurt wacht, loop ik langs de dubbele rij scooters die vlak bij de kassa staan te glimmen. Er staan twee oranje kisbees bij. Oranje... Dat was nou niet de kleur die ik in gedachten had. Ik twijfelde tussen blauw en zwart. Jammer, dan duurt het wat langer. De mevrouw voor me is klaar en ik vertel waar ik voor kom. Een Kisbee is een goede keus, vindt de baas van de zaak. Hij rijdt één van de oranje exemplaren naar buiten en laat een paar verschillen zien met m’n eigen scooter. Een zwarte of blauwe heeft ie niet in huis, die zal besteld moeten worden. Als ik vraag wat ik voor de oude terug krijg, loopt hij met me naar binnen, pakt een vel papier en vertelt dat ie het me eens moeilijk zal maken. Op het papier komt eerst de prijs van de nieuwe Kisbee te staan. Daaronder de afleverkosten. Helemaal onderaan schrijft hij langzaam een vier en twee nullen. “Vierhonderd geef ik als inruilprijs en dan hebt u een kleur naar keuze. Maar....” De pen wordt weer op papier gezet voor een bedachtzame zes, “als u de oranje neemt, maak ik er zeshonderd van.” Hij wil de oranje graag kwijt om plaats te maken voor de ‘nieuwe’ retrokleuren bruin en beige. Ik twijfel. Het verschil is behoorlijk. Maar oranje.... “Je kunt het ook zien als koperkleurig”, zegt de scooterman en ik schiet in de lach. “Dat klinkt in elk geval veel beter.” Ik bel naar huis om te overleggen en H. zegt opgewekt dat oranje een veilige kleur is omdat je er goed mee opvalt in het verkeer. “Ik zou het doen”, zegt ie. Ik loop terug naar de kassa en vertel de winkelbaas dat hij een voordeel vergeten is te noemen: “Oranje valt lekker op in het verkeer”. “Sja”, zegt hij nadenkend. “Maar met een witte val je natuurlijk nóg meer op.” Fout: “Je wilt mij toch overtuigen van de voordelen van een oranje scooter!” “Koperkleurig!” verbetert hij ernstig: “een koperkleurige scooter is erg veilig op de weg. Je valt er goed mee op.”

“Ik doe het.” Besluit ik. Er moeten nog wat formaliteiten geregeld worden en een uurtje later rij ik op mijn nieuwe Kisbee naar huis. In de schuur staat ie te glimmen. Hij ruikt nieuw, een beetje naar rubber. Niet de vuile benzine-met-oliegeur van m’n oude scooter. En hoe langer ik er naar kijk, hoe minder oranje en hoe meer koperkleurig hij wordt. Best mooi eigenlijk.