Weerwolven van Wakkerdam.

Na een moeizaam bezoek neem ik afscheid van m’n oude vader. In de bus en de trein zit ik nog een beetje te piekeren. Hij was somber vandaag. Ik zucht en probeer me te verdiepen in een tijdschrift, maar dat wil niet echt lukken. Vanaf het station in Nijmegen fiets ik naar huis. Acht kilometer tegenwind om de zorgen uit m’n hoofd te waaien. Voor de schuurdeur staat het vol fietsen. Ik moet ze opzij zetten om naar binnen te kunnen. Daar komen zware stemmen me tegemoet. Als ik binnenkom, zien ze me niet, de vrienden van mijn zoon. In een slordige kring zitten ze in de huiskamer; de hoofden gebogen, de ogen dicht. Eén van hen staat in een hoek met een klein boekje in zijn hand. Plechtig zegt hij: “De weervolven worden wakker en kiezen een prooi....” Het blijft een tijdje stil en ik loop de keuken in. Daar staat de tafel vol kommen en schalen, uit de oven komt de geur van vers brood en H. staat stukjes kip aan satéprikkers te rijgen. Wil ik nog even een groene salade maken?

Achter ons barst plotseling een luide discussie los. Uit de flarden begrijp ik dat er iemand tot burgemeester moet worden gekozen. Het is een spel. “Ik vind dat jullie mij moeten kiezen, want ik wil deze stad bevrijden van de weerwolven”, hoor ik, en “kies mij, want ik heb een droom gehad.” Een paar minuten later wordt er hard gelachen en even plotseling wordt het weer stil. Iemand begint een verhaal te vertellen over een stad waar het nacht wordt en zegt dat iedereen nu gaat slapen en zijn ogen dus dicht moet doen. Dagelijks lees je berichten in de krant over comazuipende kinderen, middelbare scholieren die plotseling in het rond beginnen te schieten of jonge mannen die een juwelier beroven en vermoorden. Hier zitten twaalf jongeren “Weerwolven van Wakkerdam” te spelen. En hoewel er in elke ronde iemand in koelen bloede vermoord wordt, is er geen vreedzamer gezelschap denkbaar. De zwaarte van het bezoek aan mijn vader is vergeten. Fluitend breng ik de sla naar buiten, waar onder een zeil-voor-de-zekerheid de barbecue al brandt. Even later zitten we allemaal met een bordje op het terras. Terwijl de volle maan steeds duidelijker te voorschijn komt, drinken de weerwolven een biertje op de verjaardag van m’n zoon. Het wordt een gezellige barbecue, waarna nog veel onschuldige burgers worden verorberd.