Berlijnse muur-route

Als we zitten te ontbijten, horen we regen op de parasols buiten. Dit is onze derde dag in Berlijn en we zijn van plan om de muur-route te fietsen. Een tocht van ruim 18 km. Langs de vroegere grensmuur tussen Oost- en Westberlijn. Nu de regen uit een loodgrijze lucht naar beneden klettert, twijfelen we. Maar als we klaar zijn met ontbijten, inpakken en plassen is het droog en zetten we ons plan toch door.
Met de metro naar Bornholmerstrasse, waar we te voet beginnen bij de Bösebrücke. Hier ging in 1989 voor het eerst de slagboom tussen Oost en West open om een grote menigte Ossi's door te laten. Het enige wat ze graag wilden was "een biertje drinken op de Kurfurstendam en dan weer naar huis".
We bekijken de levensgrote foto's van al die lachende, hoopvolle mensen; de eerste bres was geslagen in die gehate muur. Kort erna werd ie echt afgebroken. Langs de brug staat nog een stuk muur en we proberen ons voor te stellen hoe het er voor 1989 uitzag. Onze route gaat precies door het niemandsland dat in die tijd zo streng bewaakt werd. Na een paar km. gaan we verder op gehuurde fietsen. Door een groot park, door woonwijken, maar ook steeds weer langs monumenten. Tegelpaden over een grasveld waaronder vroeger vlucht-tunnels liepen. Een vierkante wachttoren die beheerd wordt door de broer van het eerste muur-slachtoffer; neergeschoten bij een vluchtpoging. Gedenkplaten voor andere vermoorde vluchtelingen die naar het Westen probeerden te komen.
Op delen van de route wordt met een dubbele rij bakstenen in het asfalt aangegeven waar de muur stond. Op sommige plaatsen staat nog een stuk, of hij loopt als een klein siermuurtje verder. We volgen de restanten onder de Brandenburger Tor door en dwars over de Potzdamer Platz. Nu een trots plein waar grote, moderne gebouwen staan. Toen een kale plek waar geen mens mocht komen. Onvoorstelbaar. Het beroemde Checkpoint Charly (destijds een streng bewaakte grensovergang) is een onooglijk gebouwtje met een vierkant van zandzakken er voor. Toeristen kunnen er grappig op de foto met geüniformeerde "wachters". We fietsen er voorbij.

Bijna aan het eind van de route stappen we af bij de "Eastside Gallery". Hier staan nog tientallen meters muur. Maar dit stuk straalt je met bonte kleuren tegemoet. Van boven tot onder is het volgespoten met grafiti. Het ene na het andere kunstwerk. Bijna allemaal met een politieke lading. Somber, vrolijk, lelijk, prachtig, sober, druk, flets, kleurig. We lopen er met de fiets aan de hand langs en kijken en kijken. Dan stappen we op voor het laatste stukje. Bij een laatste wachttoren is het eindpunt van de muur-route. Meer dan een paar spetters regen hebben we onderweg niet gehad. Wel zijn we doordrenkt van Berlijnse geschiedenis. Mooie tocht!