Wat zijn we trendy: ons zelfstandige kind komt weer thuis wonen.

Er staat een bankstel in de kamer.

Heel normaal, zou je zeggen, maar dit staat rechtop tegen de muur, met een stapel dozen ernaast. Het zijn de laatste restjes van een verhuizing.

Afgelopen weekend is mijn dochter na vijf jaar zelfstandig wonen teruggekomen in het ouderlijk huis. De planning is dat het voor ongeveer een half jaar zal zijn.

De spullen van een eigen appartementje gaan natuurlijk niet op haar kamer hier in huis passen. Een deel ervan moet opgeslagen worden. Maar in eerste instantie is alles hier neergezet, want de verhuizing moest in één dag voor elkaar zijn.

Dat ging zo: Vrijdagmorgen

8 u. Vertrek van Beuningen naar Den Haag – met man en zoon (ik rij).

9.45 aankomst (best vlot voor een doordeweekse dag naar de randstad, toch?)

10.00 u. Huurbusje ophalen

10.15 tot 12.00 u. sjouwen sjouwen sjouwen, alles in het busje.

12.30 u. De mannen rijden met het verhuisbusje naar Beuningen, waar alles uitgeladen wordt. H. komt alleen terug. Intussen poetsen de vrouwen het lege huis. Een absoluut cliché, maar er waren een aantal praktische redenen voor deze verdeling, die te maken hadden met rijbevoegdheid voor busjes en een arm waarmee niet zwaar getild kan worden.

16.00 u. Het busje is weer in Den Haag en kan weer ingeleverd worden.

17.00 u. Controle namens de huisbaas.

Hier is E. de hele dag bang voor geweest. “Als ze het maar schoon genoeg vindt. Ze is zó precies! En als het niet goed is, krijg ik m’n borg van 600 euro niet terug.”

Vandaar dat haar appartement nu blinkend schoon is. Van het hoge plafond tot en met de plinten! (jammer, geen fotootje van gemaakt) De precieze mevrouw kijkt kort rond, knikt vriendelijk en zegt dat het in orde is.

Nu hebben we een etentje verdiend.

Daarna rijden we weer naar Beuningen. Deze keer met E. aan het stuur, die zelf geen auto heeft, en graag haar rijvaardigheid een beetje in stand houdt.  In ons huis staat de kamer vol. Bankstel, dozen, uit elkaar geschroefde kasten, vuilniszakken, tassen, koffers, matras. We dragen alleen het hoognodige naar boven; het matras. Verder laten we de boel de boel.

Maar zaterdag werken we hard om het huis weer leefbaar te maken. We krijgen boven verwachting veel spullen weggewerkt. Met passen en meten weet H. zelfs de kasten in de schuur onder te brengen.  

Maar die bank. Hij is wel groot, maar we hadden samen berekend  hoe hij toch in haar kamer zou passen. Waar we niet op gerekend hadden, was dat het onmogelijk was om het ding de trap op te krijgen.

Dus staat ie nu rechtop tegen de muur in de kamer. Wachtend tot zich via Marktplaats een nieuwe eigenaar meldt. Best een mooie bank. Vooral met veel kussens er op is ie heel gezellig.  Voor 130 euro mag je hem komen halen.