Bevrijdingsdag, 5 mei.
Bij de buurman hangt de vlag vrolijk te wapperen;
gisteren hing hij nog halfstok. Na de serieuze herdenkingsdag mogen we vandaag
feest vieren. Eerlijk gezegd denk ik maar weinig aan de oorlog en de bevrijding
vandaag. Ik ga met H. naar de stad en ik wil schoenen kopen.
Er staat een wonderlijk warme zuidenwind en we lopen in
shirtjes met korte mouwen. Wél met een regenjas en een paraplu in de tas, want
er is regen voorspeld.
We gaan verschillende schoenenwinkels in en uit en steeds
als we weer buiten komen is de lucht iets donkerder grijs. In de vijfde winkel
vind ik wat ik zoek. Tijdens het afrekenen hoor ik mijn telefoon. Even later
zie ik dat ik een gemiste oproep heb van de dakdekker.
Buiten begint het nu te regenen. H. steekt een paraplu op
en ik trek mijn regenjas aan. De wind is nog steeds warm, maar waait nu flarden
regen in ons gezicht. Verderop in de straat gaan we naar binnen bij Bakker
Bart, waar ik een broodje koop. Het is druk bij de bakker en het wordt nog veel
drukker als ineens allerlei voorbijgangers naar binnen schieten omdat het
plotseling begint te hozen. Lacherig staan we op elkaar gepakt te kijken hoe er
een reclamebord voor het raam langs vliegt en dan nog wat stukken plastic.
Als het weer wat rustiger wordt, wagen we ons naar buiten
om een straat verder naar de ingang van de overdekte passage te gaan.
Halverwege barst de regen weer los en in de drie minuten die we nog moeten
lopen, worden we flink nat. Natuurlijk heeft de dakdekker net in die hoosbui
nog een keer gebeld en ik probeer weer om hem terug te bellen. Voicemail.
Een half uur later belt ie nog een keer en deze keer neem
ik op tijd op. “Je zit toch niet op een dak?” vraag ik en hij zegt dat ie
gelukkig net op tijd binnen was. “Lekt het nú?” vraagt hij, want het is een
rottig hoekje dat bij een bepaalde windrichting lekkage oplevert. Dat kan ik vanuit
de stad niet zien en voordat we weg gingen was het droog. Hij belooft me om nóg
een keer langs te komen om te kijken hoe dit probleem opgelost moet worden.
De zon is definitief verdwenen en we zullen door de regen
naar de auto terug moeten lopen. Tegen de wind in, die nu toch wel een stuk
kouder is geworden. Even buiten het centrum zien we een groepje mensen achter
een legertruck aan lopen. Een bevrijdingstocht. Wat zijn het er weinig. Zou het
door het weer komen of leeft het gewoon niet meer zo?
Op de autoradio horen we dat op verschillende plaatsen bevrijdingsfestivals
zijn uitgesteld vanwege het weer. Maar straks als de buien overgewaaid zijn, zal
op de meeste plaatsen alles toch door kunnen gaan. ‘In het hele land worden 14
bevrijdingsfestivals gehouden, waar stilgestaan wordt bij het einde van de
Tweede Wereldoorlog zeventig jaar geleden. Naar verwachting komen er zo’n
900.000 bezoekers op af.’ Horen we op het nieuws.
Negenhonderdduizend. Dat is wat anders dan dat zielige
groepje dat we net door Nijmegen zagen lopen. Zouden ze echt allemaal komen om
stil te staan bij de bevrijding?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten